aedificaveris

Discretiva

aedificaveris dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
aedificāveris	secunda singularis	perfectum	activa	coniunctivus	aedificō (aedificāre)
aedificāveris	secunda singularis	futurum exactum	activa	indicativus	aedificō (aedificāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ae̯difiˈkaːweris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ae·di·fi·cā·ve·ris — morphologica: aedi-ficav-eris

Usus

Latinitas antiqua

antiq. (ca. 150 a.C.n.)

• Bubilia bona, bonas praesepis, faliscas clatratas, clatros interesse oportet pede. Si ita feceris, pabulum boves non eicient. Villam urbanam pro copia aedificato. In bono praedio si bene aedificaveris, bene posiveris, ruri si recte habitaveris, libentius et saepius venies; fundus melius erit, minus peccabitur, fructi plus capies; frons occipitio prior est. —De re rustica (vel: De agri cultura) Catonis (234–149 a.C.n.), caput 4, [1].