arebunt

Discretiva

arebunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ārēbunt	tertia pluralis	futurum	activa	indicativus	āreō (ārēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /aːˈreːbunt/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ā·rē·bunt — morphologica: ar-ebunt

Usus

Latinitas antiqua

• Ubi bene subactum erit, farinae L. IIII paulatim addito. Id utrumque tracta facito. In qualo, ubi arescant, conponito. Ubi arebunt, conponito puriter. —De re rustica Catonis. (ca. -150). Caput 76, [2].