arentur

Discretiva

arentur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
arentur	tertia pluralis	praesens	passiva	coniunctivus	arō (arāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈrentur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·ren·tur — morphologica: ar-entur

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Quod quidem tunc recte mir arentur, si et quaererent, si constaret hanc stellam nequaquam ante dominicam nativitatem apparuisse, nec et magos iter hoc arripuisse. —Sermones Petri Abaelardi (1079–1142). Sermo 4.