dividitor

Discretiva

dividitor dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīviditor	secunda singularis	futurum	passiva	imperativus	dīvidō (dīvidere)
dīviditor	tertia singularis	futurum	passiva	imperativus	dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːˈwiditor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·di·tor — morphologica: di-vid-itor

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. VI.

• Si filios non habeat, omnis eius substantia inter monasterium in quod coniicitur et ecclesiam in quam prius ordinata fuit aequis portionibus dividitor. —Novellae selectae Iustiniani I Augusti (c.482–565). Novella CXXIII. De ecclesiasticis diversis capitulis.