oro

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈoːroː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ō·rō — morphologica: or-o

Notatio

← Latine: ōs (ōris)

Verbum temporale

ōr|ō, -āre, -āvī, -ātum ^{[1][2][3][4][5]}

1. Dicere, loqui, causas agere
2. Rogare, petere.
3. Supplicare, precari.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
ōr-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	ōrō	ōrem		ōrābam	ōrārem	ōrābō
II. sing.	ōrās	ōrēs	ōrā!	ōrābās	ōrārēs	ōrābis	ōrātō!
III. sing.	ōrat	ōret		ōrābat	ōrāret	ōrābit	ōrātō!
I. plur.	ōrāmus	ōrēmus		ōrābāmus	ōrārēmus	ōrābimus
II. plur.	ōrātis	ōrētis	ōrāte!	ōrābātis	ōrārētis	ōrābitis	ōrātōte!
III. plur.	ōrant	ōrent		ōrābant	ōrārent	ōrābunt	ōrantō!
Thema	Vox passiva
ōr-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	ōror	ōrer		ōrābar	ōrārer	ōrābor
II. sing.	ōrāris	ōrēris	ōrāre!	ōrābāris	ōrārēris	ōrāberis	ōrātor!
III. sing.	ōrātur	ōrētur		ōrābātur	ōrārētur	ōrābitur	ōrātor!
I. plur.	ōrāmur	ōrēmur		ōrābāmur	ōrārēmur	ōrābimur
II. plur.	ōrāminī	ōrēminī	ōrāminī!	ōrābāminī	ōrārēminī	ōrābiminī	—
III. plur.	ōrantur	ōrentur		ōrābantur	ōrārentur	ōrābuntur	ōrantor!

Thema	Vox activa
ōrāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	ōrāvī	ōrāverim	ōrāveram	ōrāvissem	ōrāverō
II. sing.	ōrāvistī	ōrāveris	ōrāverās	ōrāvissēs	ōrāveris
III. sing.	ōrāvit	ōrāverit	ōrāverat	ōrāvisset	ōrāverit
I. plur.	ōrāvimus	ōrāverimus	ōrāverāmus	ōrāvissēmus	ōrāverimus
II. plur.	ōrāvistis	ōrāveritis	ōrāverātis	ōrāvissētis	ōrāveritis
III. plur.	ōrāvērunt	ōrāverint	ōrāverant	ōrāvissent	ōrāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	ōrāre	ōrāvisse	ōrātūrum, -am, -um esse	ōrāns		ōrātūrus, -a, -um­
Vox passiva	ōrārī	ōrātum, -am, -um esse	ōrātum īrī		ōrātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
ōrandī		ōrandus, -a, -um			ōrātum	ōrātū

Dictiones derivatae

• ōrāculum
• ōrāmentum
• ōrātiō
• ōrātor, ōrātrīx
• ōrātōrius, ōrātōriē
• ōrātus, ōrātūs

Composita

• adōrō, adōrāre
• exōrō, exōrāre
• perōrō, perōrāre

Translationes

Dicere, loquor, causas agere	dilatare ▼

Dicere, loquor, causas agere	collabi ▲

Anglice: speak (en), utter (en), orate (en) Germanice: reden (de), sprechen (de), verhandeln (de)

Rogare, petere, precari	dilatare ▼

Rogare, petere, precari	collabi ▲

Anglice: beg (en), plead (en), pray (en) Germanice: bitten (de), erbitten (de), beten (de)

Supplicare, precari	dilatare ▼

Supplicare, precari	collabi ▲

Anglice: pray (en), entreat (en) Germanice: beten (de), flehen (de)

Discretiva

oro dictio est in variis linguis:

• Esperantice: oro
• Hispanice: oro
• Italice: oro
• Suecice: oro

Dictiones similes

• Islandice: óró

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Marcus Terentius Varro -116…-27

Phaedrus ca. -10…+60

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

• igitur, mi Plance, rogo te et etiam oro, sic medius fidius ut maiore studio magisque ex animo agere non possim, ut totum hoc negotium ita agas, ita tractes, ita conficias ut, quod sine ulla dubitatione apud consules obtinuimus propter summam bonitatem et aequitatem causae, id tu nos obtinuisse non modo facile patiare sed etiam gaudeas. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[6]

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

• Appius: Credo simul ac primum ex isto villatico pecore mortui erunt anseres aut pavones. Cui ille: Quid enim interest, utrum morticinas editis volucres an pisces, quos nisi mortuos estis numquam? Sed oro te, inquit, induce me in viam disciplinae villaticae pastionis ac vim formamque eius expone. —De agricultura Varronis ^[7][8]

saec. I.  (ca. 45 p.C.n.)

• Hunc simul aspexit: «Oro, ut imprudentiae

Des primum veniam; deinde si pulchre vides,

Quam non conveniens aurum sit vitae meae,

Respondeas clementer. Quem fructum capis

Hoc ex labore, quodve tantum est praemium,

Ut careas somno et aevum in tenebris exigas?» —Fabulae Phaedri ^[9][8]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Gratias egit marito iamque laetior animo: «Sed prius» inquit «centies moriar quam tuo isto dulcissimo conubio caream. Amo enim et efflictim te, quicumque es, diligo aeque ut meum spiritum, nec ipsi Cupidini comparo. Sed istud etiam meis precibus, oro, largire et illi tuo famulo Zephyro praecipe simili vectura sorores hic mihi sistat», et imprimens oscula suasoria et ingerens verba mulcentia et inserens membra cohibentia haec etiam blanditiis astruit: «Mi mellite, mi marite, tuae Psychae dulcis anima.» —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[10]

Fontes

6. Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber sextus decimus. Ep. 16b. [2] — oro
10. Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber V. Capitulum VI. Versus 8 — oro