putavissemus

Discretiva

putavissemus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
putāvissēmus	prima pluralis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	putō (putāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /putaːwisˈseːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·tā·vis·sē·mus — morphologica: putav-issemus

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XI.

• Finem sane loquendi cum hic nobis putavissemus occurrere, occurrit econtrario non silere valendi omnimodis ratio. Haeresis namque ex antiquis quaedam hic apud nos, cum exhausta ubique crederetur, consopita potius apparuit, quam mutuato a Graecitate vocabulo Anthropomorphitarum etiam Latinitas appellare consuevit. —Sermones Ratherii Veronensis (c.887-974). Sermo II. De Quadragesima, 29.