Hoer

Lëtzebuergesch

Substantiv n (pl: Hoer)
Aussprooch (IPA): [ˈhoːər]

Bedeitung:

1. Dënn Fiedem aus Har, déi um Kierper vu Mënschen a Mamendéiere wuessen
2. ouni Méizuel: Den Total vun de Kapphoer
3. Botanik, meeschtens an der Méizuel: hoeraarteg Gebilder a Planzendeeler

Ausdréck:

• Him stinn d'Hoer zu Bierg. hien ass rosen/entsat
• Hien huet Hoer op der Zong. hien huet e béiswëllege Charakter
• Déi leie sech an den Hoer. déi streide mateneen

Iwwersetzungen

Däitsch: Haar (de) n Englesch: hair (en) Esperanto: haro (eo) Franséisch: cheveu (fr), poil (fr)

Hollännesch: haar (nl) n Italieenesch: capello (it) m Limburgesch: haor (li)  p Portugisesch: cabelo (pt) m Spuenesch: cabello (es) m