Schlass

Lëtzebuergesch

Substantiv n (pl: Schlässer)

Aussprooch (IPA): [ʃlɑs]

Bedeitungen:

1. eng Virrichtung op enger Dier oder Paart fir déi ze spären
2. e lassent Schlass, kuckt: Klauschter
3. de Verschloss op der Culasse vun enger Feierwaff.
4. e representatiivt Gebai fir dran ze wunnen, meeschtens vun adelege Familljen

Iwwersetzungen

Däitsch: Schloss (de) n Hollännesch: slot (nl)

Schweedesch: borg (sv) c