gezicht

Hollännesch

Substantiv nAussprooch (IPA): [ɣə‘zɪxt]

1) De voorkant van een menselijk hoofd.

Déi viischt Säit vun engem mënschleche Kapp

• De neus, de mond en de ogen zijn delen van het gezicht.

D'Nues, de Mond an Ae sinn Deeler vum Gesiicht

2) Het feit te zien

D'Fäegkeet ze gesinn

• Zijn gezicht ging achteruit en daarom moest hij een bril gaan dragen.

Seng Vue ass zréckgaangen, an dofir muss hien e Brëll droen.

3) Dat wat men ziet, een landschap

Dat wat ee gesäit, eng Landschaft

• Van op die bergtop zie je een mooi gezicht.

Vun der Spëtz vum Bierg aus, hues d'eng gutt Vue