ginn

Lëtzebuergesch

Conjugaisoun
Indicatif	Persoun	Présent	Prétérit	Passé composé	Plus-que-parfait
	ech	ginn	gouf	si ginn	war ginn
	du	gëss	goufs	bass ginn	waars ginn
	hien* / hie**	gëtt	gouf	ass ginn	war ginn
	mir	ginn	goufen	si ginn	ware ginn
	dir / Dir	gitt	gouft	sidd ginn	waart ginn
	si	ginn	goufen	si ginn	ware ginn
Conditionnel		Présent simple	Présent composé	Passé
	ech	géif		wier ginn
	du	géifs		wiers ginn
	hien* / hie **	géif		wier ginn
	mir	géifen		wiere ginn
	dir / Dir	géift		wiert ginn
	si	géifen		wiere ginn
Impératif
	Eenzuel	gëff
	Méizuel	gitt
* steet fir hien, hatt, si / ** am Fall vun der Eifeler Regel

Verb (or)

Hëllefsverb

Aussprooch (IPA): [gɪn]

Bedeitung:

1. (als intransitiivt Verb) sech entwéckelen, developpéieren

   Ech gi krank.

2. (als transitiivt Verb) engem eppes reechen

   Gëff mir de Läffel!

3. Hëllefsverb: hëlleft Passiv-Formen ze bauen

   Dat aalt Haus gëtt geschwënn ofgerass.

4. Flexioun vum Verb goen

   Ech ginn an d'Stad.

1 sech entwéckelen, developpéieren

Däitsch: werden (de) Englesch: become (en)

Franséisch: devenir (fr) Russesch: становиться (ru)

2 engem eppes reechen

Däitsch: geben (de) Englesch: give (en)

Franséisch: donner (fr) Russesch: давать (ru)

3 Hëllefsverb

Däitsch: werden (de)