dichting

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

dichting v /dɪçtɪŋ/

1. de hanjeling van 't sjrieve van gedichte, door te spele mitte klank, maot en 't ridme van wäörd
2. (euverdrechtelik) 't gehieël van gedichte die door eine sjriever of binnen 'n zeker terdiesje gesjreve gewore zeen

Aafbraeking

• dich-ting

Aafleijinge

• dichtingsspraok
• klankdichting

Samestèlling

• dichte + -ing

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	dichting		dichtinge	dichtingen
	IPA	/dɪçtɪŋ/		/dɪçtɪŋe/	/dɪçtɪŋen/
dim.	sjrif	dichtingske	dichtingsken	dichtingskes
	IPA	/dɪçtɪ̽ŋ̊skʲe/	/dɪçtɪ̽ŋ̊skʲen/	/dɪçtɪ̽ŋ̊skʲes/	/dɪçtɪ̽ŋ̊skʲez/

In anger spraoke

[1]

Frans: poésie v Ingels: poetry(en:) Nederlandjs: dichtkunst g Pruus: Dichtkunst v

Spaans: poesía v Viëtnamees: thi pháp(vi:) Zweeds: diktkonst g