klark

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

klark m /kl̥ár̥k/

1. matterjaal det opgehoos wuuert en oetgespiedj dore móndj, det besteit oet zeiver, sliem en ètter

   Doe mós 'ne klark noeatj inslikke, went dan blief dae opkómme.

Aafbraeking

• klark

Synoniem

• fluum

Aafleijinge

• klarke

Verwantje wäörd

• spiej, zeiver

Zagswies

• Aaj luuj zagte det 'ne klark inne móndj hajen hieël óngezóndj is.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 190.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	klark		klarke	klarken
	IPA	/kl̥ár̥k/	/kl̥árg/	/kl̥ár̥kə/	/kl̥ár̥kən/
dim.	sjrif	klerkske	klerksken	klerkskes
	IPA	/kl̥ǽr̥kskʲe/	/kl̥ǽr̥kskʲen/	/kl̥ǽr̥kskʲes/	/kl̥ǽr̥kskʲez/
dat.	sjrif	klark		klarke	klarken
	IPA	/kl̥ár̥k/	/kl̥árg/	/kl̥ár̥kə/	/kl̥ár̥kən/

In anger spraoke

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: fluum
• Ingels: sputum, spittle
• Nederlandjs: fluim^(nl:) ó
• Pruus: Speichel m, Spuche v
• Spaans: esputo m

Wirkwaord

Neet-lemma

klark /kl̥ár̥k/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van klarke
2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van klarke
3. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van klarke
4. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van klarke
5. (neet-lemma) mieëveljige gebi-jjendje wies van klarke

Aafbraeking

• klark

Variaasje

• [5] klarktj