mandolien

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

mandolien v /mándo̽lì:n/

1. (meziek) e snaorinsterment verwantje ane luit mit ach snaore die in paar kómme, meis gestumb wie 'n fjoeal, en 'ne rögk dae zoeawaal kómpvörmig es plat kan zeen

Aafbraeking

• man-do-lien

Verwantje wäörd

• luit

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	mandolien		mandoliene	mandolienen
	IPA	/mándo̽lì:n/		/mándo̽lì:ne/	/mándo̽lì:nen/
dim.	sjrif	mandolienke	mandolienken	mandolienkes
	IPA	/mándo̽lì:n̥kʲe/	/mándo̽lì:n̥kʲen/	/mándo̽lì:n̥kʲes/	/mándo̽lì:n̥kʲez/

In anger spraoke

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: mandelien

Fins: mandoliini Frans: mandoline v Grieks (nuuj): μαντολίνο(el:) ó Ingels: mandolin

Nederlandjs: mandoline g Pruus: Mandoline v Spaans: mandolina v Zweeds: mandolin g