oordeil
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Mofers
Zelfstenjig naamwaord
Lemma
oordeil ó /ó:rdɛ́i̯l/
- 'n goodkinnendje of aafkeurendje oetspraok euver 'n zaak waat toet standj gekómmen is door 't verstandj te broeke
- (rechsspraok) 'n oetspraok van 'ne richter
- 't vermogen 'n [1] te kónne vörme
- Aafbraeking
- oor-deil
- Synoniem
- [1] beoordeiling
- Aafleijinge
- oordeile, veroordeile
- oordeilsvermoge
- doeadsoordeil, sallemansoordeil, veuroordeil
- Zagswies
- e laeve wie 'n oordeil höbbe: väöl lewej of drökdje make
- zien oordeil al klaor höbbe: e veuroordeil höbben euver emes of get
Verbuging
- Raod
Bakkes guuef gènnen diminutief op.
Dao is nag 'ne vorm inne genitief: oordeils.
In anger spraoke
[1]
- Nederlandjs: beoordeling(nl:) g
[2]
| bewirk |
- Algemein Gesjreve Limbörgs: oerdeil
Wirkwaord
Neet-lemma
oordeil /ó:rdɛ́i̯l/
- (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van oordeile
- (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van oordeile
- Aafbraeking
- oor-deil
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads