rieddel

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

rieddel m /ridel/

1. (meziek) 'n kort stökske meziek veur oet te perberen of 't insterment good wirk

   Pap blees ieës e rieddelken oppe moneka veur te kieken of t'r dem goodóm ane móndj gezatj haw.

2. 'ne sjakelieër vanne stroum inne maeterkas

   Ich gluif det 't ingeslagen haet; de rieddel is ómgeslage.

Raod

Lèt op! Bakkes sjrief riedel.

Aafbraeking

• ried-del

Verwantje wäörd

• [1] milledie
• [2] ómslaon

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	rieddel		rieddele	rieddelen
	IPA	/ridel/		/ride̽le/	/ride̽len/
dim.	sjrif	rieddelke	rieddelken	rieddelkes
	IPA	/ride̽l̥kʲe/	/ride̽l̥kʲen/	/ride̽l̥kʲes/	/ride̽l̥kʲez/
dat.	sjrif	rieddel		rieddele	rieddelen
	IPA	/ridel/		/ride̽le/	/ride̽len/