tillefoon
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Mofers
Zelfstenjig naamwaord
Lemma
tillefoon m /tɪ̽le̽'fò:n/
- 'n apperaat det akkoestische signale kan versjikken en luuj aan twieë kantje mitein kan verbinjen euver groeate aafstenj
- e draagbaar apperaat det wiejerboewtj op 'nen [1] en mieër 'ne kleine kómpjoeter is
- Die jeug allewiel zitj allein nag mer op dae stómmen tillefoon te tikken en kónne gaar nimmieë mit luuj taengen häör euver kalle.
- (euverdrechtelik) 'nen tillefonischen oproop
- Dao is tillefoon veur dich.
- Raod
Lèt op! Bakkes sjrief ouch telefoon.
- Aafbraeking
- til-le-foon
- Variaasje
- ↓tillefoean
- Aafleijinge
- tillefonere, tillefonisch, tillefoontje
- tillefoonbook, tillefooncel, tillefoongespraek, tillefoonlien, tillefoonnètwerk, tillefoonnómmer
- koptillefoon, muntjtillefoon
- Verwantje wäörd
- Zagswies
- emes anen tillefoon höbbe: mit emes kómmunicere door gebroek te make vannen tillefoon
- doren tillefoon
- Laot tich nieks aankalle door vouk det tich doren tillefoon vanal aanbuudj.
Verbuging
- Raod
d'n Diminutief veur 't apperaat zelf is ummer "tillefeunke"; veur 'nen oproop is det ummer "tillefoontje".
In anger spraoke
[1]
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads