Legn

El legn l'è la sustanza che la furma i piant. L'è druvaa per fà sü diversi rob, cume custrüzion edil o mobil, ma anca per fà art. L'è druvaa anca per pizzà 'l fögh in manera da scaldàss. El palper l'è tiraa fö dal legn, per via d'un prucedimen chimich.

Quel articul chì l'è scrivüü in Lumbard, cun l'urtugrafia insübrica ünificada.

Quell articul chì l'è dumà un sbozz. Se violter sii bun de metegh dent un queicoss de pü, preocüpéves minga e provégh.

Quella vus chi la gh'ha minga di funt u hin trop poch. Per piesé, giunta di funt a la vus. Insì de vegh un'idea de tücc i olter vus senza font, vardii chì.

	«Sicch sacch de socch secch i è söl soler a secà al sol»
	(Pruverbi bergamasch)

I piancc perenn i henn caraterizaa de la presenza del tüder e di brocch che i vegnen sö cuncentricament vers l'estern de ann in ann e del vegh i tessüü fàj sö essenzialment de cellülusa, emicellülusa e lignina. El legn al pö vegh devers nomm, a segond de l'üs al qual l'è destinaa:

legna se al furniss cumbüstibil (gh'hem el brochelam che l'è faa de i brocch o bachett per el fögh)
legnam per vess lavuraa de un Legnamer o druvaa ind la custrüziun de edifis de un magütt(el cürtam l'è el legnam cürt)