Resetàcol

En Botànica se ghe dà nòm de resetàcol a l'estremità dilatàda del pedùncol fiuràl endèl quàl se 'nserés i elemèncc fiurài (càles, coròla, androcèo e ginecèo). Per chèsto elemènt àle ólte se dòpra pò a 'l nòm de "tàlamo".

Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda.

Parcc del fiùr

Parcc del fiùr

Parcc del fiùr madür.

Schìsa söi nòm per nà al sò artìcol. (Arda l'ilüstrasiù)

Fiùr del póm.

Col stès nòm de resetàcol de sòlet se ìndica pò a la pursiù dilatàda de 'na 'nfiurescènsa a capulì, endóche se 'nserés i fiùr sìngoi. En chèsto càzo el resetàcol l'è ciamàt pluriasiàl o resetàcol cümü.

Arda apò

• Fiùr

Bibliografìa

• Gola, G., Negri, G. e Cappeletti, C. 1965. Tratado de Botánica. 2da. edición. Editorial Labor S.A., Barcelona, 1110 p.
• Strassburger, E. 1994. Tratado de Botánica. 8va. edición. Omega, Barcelona, 1088 p.