Талмуд

Талмуд (хебрејски: תלמוד) претставува голем корпус со еврејски текстови главно со теолошка содржина, но содржи и текстови од други области на животот — бајки, легенди, право, филозофија, одредби за хигиена, одржување и отстранување на апарати за домаќинство, интерперсоналните и општествените односи. Во него се вградени збирки дискусии предводени од рабините на еврејскиот закон, етика, обичаи и историја. Талмудот се состои од два дела: Мишна, што е прв писмен преглед на усни еврејски закон: и Гемара, која претставува расправија за Мишна и за сродните Танатички писма кои често образуваат разни теми и широко го клеветат Танакх. Талмуд и Гемара често се користат наизменично. Гемара е основа за сите кодификации на рабинскоо право и често се цитира во рабинската книжевност. Целиот Талмуд традиционално често се нарекува Шас.

Според еврејското учење, и подсредството на Мојсеј, на еврејскиот народ му се даваат двојни закони: писмена и усна. Пишаниот закон е изготвен во пет книги на Мојсеј, кои го сочинуваат главниот дел од Стариот завет. Сите пет книги од Евреите се нарекуваат Тора.

Усниот закон не го напишал Мојсеј, туку усно го предал Исус, а најстариот Евреите, па на тој начин од поколение на поколение е предаван, предаван е и прилагоден на новите обичаи. Овој устен закон, е голем по својот обем, и е напишан подоцна. На оваа тешка и голема работа работеле околу 2.500 рабини, полни петстотини години па и до 100 години пред Христос, и до 400 години после Христовото раѓање. Тој усно напишан закон се вика: Талмуд.

Талмуд е света книга за Евреите. Тој не содржи само религиозна наука за Евреите, туку и граѓански закони: приватно право, семејно право и кривично право.