Филистеја
From Wikipedia, the free encyclopedia
Филистеја (хебрејски: פְּלֶשֶׁת) — земја составена од пет филистејски градови во Западна Палестина, која постоела од XII до VIII век пр. н. е. Филистеја се состоела од следниве градови држави: Газа, Ашдод, Екрон, Гет и Ашкелон.[1] Населението, според најновите проценки, веројатно било формирано главно од ханански племиња што потекнуваат од бронзеното време, со примеси на Индоевропејци од егејско потекло од околу 1200 пр. н. е., и станале познати како Филистејци.[2][3]
При своето максимално територијално проширување, нејзината територија можела да се прошири по должината на хананскиот брег од Ариш во Синај (денешен Египет) до реката Јаркон (денешен Тел Авив) и до внатрешноста на земјата до Екрон и Гет. Навуходоносор II ја нападнал Филистеја во 604 пр. н. е., го запалил Ашкелон и ја вклучил оваа територија во Нововавилонското Царство. По оваа година, Филистеја и нејзиното првобитно население, Филистејците, исчезнуваат од историските записи.