Буниште

Буниште — место каде што се исфрла гнојот, ѓубрето од шталата.^[1] Исфрленото ѓубре е мешавина од крутиот и течниот измет на домашните животни и простирката (вообичаено слама). Оваа мешавина се разложува при што настанува зрело (прегорено) арско ѓубриво. Зрелото шталско ѓубре е сиромашно со леснорастворливи, а богато со тешко растворливи органски материи. Процесот на разградување на леснорастворливите органски материи не треба да биде потполн, туку треба да се прекине, тоа е обично после 2-3 месеци лежење на буништето во лето, а 3-5 месеци во зима.^[2] Потоа гнојот се разнесува по нивите кои треба да се ѓубрат.

Буниште во селото Костинци

Потекло на поимот

Зборот буниште има корен во италијанскиот збор bugna: кош ≃ bugno: кошница.^[3]

Македонски народни поговорки

• Арното на огниште, стоката на буниште.^[4]
• Два петла на едно буниште не можат да пеат.^[4]
• Од стока буниште не бидуат.^[4]
• Петел пеит на буниште да си 'и веселил кокошките.^[4]
• Поарно е да седиш на синоо буниште одошто на зетоо огниште.^[4]
• Рипнало Стојанче од високото буниште.^[4]
• Роди ме, мајко, со к'смет, врли ме на буниште.^[4]
• Старото буниште поеќе чури.^[4]
• Секое петле на своето буниште си пее.^[4]