Вајарство

Вајарство во уметностите најчесто се однесува на скулптура, а скулптура (ваја) е било која тридимензионална форма создадена како уметнички израз.

Микеланџело , "Пиета", 1499.

Поимот скулптура исто така се однесува на уметничката дисциплина, акт или уметност на правење скулптури низ манипулација на материјали или, во современа уметност, низ поставување на предмет или дури и акт како скулптура. Уметникот што го прави ова е наречен „вајар“ (или вајар). Скулптура е исто така колективниот поим за колекција или жанр на скулптури т.е. грчка класична скулптура или егзибиција на скулптура. Скулптурите често се бојосуваат.^[1]

Најпознати македонски вајари се: Томе Серафимовски, Боро Митриќески, Бранко Конески, Васил Василев, Жарко Башески, Митко Тошев и други.

Вајарството како мотив во уметноста и популарната култура

• „Претколумбовска статуа“ — песна на полскиот поет Адам Важик од 1957 година.^[2]
• „Статуи“ (англиски: The Statues) — песна на ирскиот поет Вилијам Батлер Јејтс.^[3]
• „Мраморен акт“ — песна на македонскиот поет Блаже Конески од 1988 година.^[4]
• „Екстаза“ — краток расказ на македонскиот писател Александар Кујунџиски.^[5]
• „Статуи“ — песна на рускиот поет Алексеј Паршчиков.^[6]
• „Второто создавање, и конечно“ — песна на македонскиот поет Анте Поповски.^[7]
• „Господинот Когито ја среќава во Лувр статуата на Големата мајка“ — песна на полскиот поет Збигњев Херберт.^[8]
• „Грчки кип“ — песна на полската поетеса Вислава Шимборска.^[9]

Галерија

• 
  Лајош Барта, „Раздвижено“ ('Scwingende, 1971), скулптура во Бон, Германија
• 
  Ервин Вурм, „Ташна што оди“ (2022), скулптура во Бон
• 
  Ентони Крег, „Среден просек“, скулптура во Бон