Еврејски феминизам

Еврејскиот феминизам е движење кое има за цел да го подобри религиозно, правно и социјално статусот на жените во рамките на јудаизмот и да се отворат нови можности за религиозно искуство и водство за еврејските жени. Феминистички движења, со различни пристапи и успеси, се појавиле во рамките на сите големи гранки на јудаизмот.

Регина Јонас, првата официјално ракоположена рабинка

Во својата модерна форма, Еврејското феминистичко движење може да се проследи до почетокот на 1970-тите години во САД. Според Џудит Пласкоу, која се фокусирала на феминизмот во Реформскиот Јудаизам, главните проблеми за рано-еврејските феминистки биле нивното изземање од машките молитвени групи или минјани, изземањето од Мицватот, и неможноста на жената да функционира како сведок и да поднесе барање за развод.^[1]

Според историчарката Пола Химан, две статии објавени во 1970 за улогата на жените во јудаизмот биле особено влијателни: "Неслободата на еврејските жени", објавена во 1970 година во Еврејскиот Спектатор од страна на неговиот уредник, Труд Вајс-Розмарин, во кој се критикува третманот на жените во еврејскиот закон, и една статија од Рејчел Адлер, тогаш православна Еврејка, наречена "Еврејот кој не бил таму: Халача и Еврејската Жена," објавена во 1971 година во Давка, контракултурното списание.^[2][3]