Ермис Лафазановски

Ермис Лафазановски (8 декември 1961, Клуж, Романија) e современ македонски раскажувач, романописец, историчар и теоретичар на литературата.^[1]

Ермис Лафазановски
Ермис Лафазановски
Роден/а	18 декември 1961 Клуж, Романија
Занимање	Писател
Националност	Македонец
Апсолвент на	Филозофски факултет - Скопје

Животопис

Ермис Лафазановски е роден на 8 декември 1961 година во Клуж, Романија. Тој е доктор по филолошки науки и работи во Институтот за фолклор „Марко Цепенков“ во Скопје при што бил и негов директор. Член е на Друштвото на писталите на Македонија од 1994 година.^[2] На 17 декември 2014 година, Лафазановски бил избран за претседател на Македонскиот ПЕН центар.^[3]

Книжевно творештво

Лафазановски има објавено повеќе трудови од областа на книжевноста и културната антропологија. Исто така, тој има дадено значаен придонес во современата македонска проза. Поради иновативниот пристап во раскажувањето, тој е добитник на неколку книжевни признанија, како што се: наградата „Стале Попов“ на ДПМ и наградата „Прозни мајстори“ која ја доделува фондацијата „Македонија презент“.^[2] Неговиот книжевен опус се состои од повеќе романи, збирки раскази и научни студии. Негови поважни дела се:

• Половина божилак (раскази, 1992)
• Традиција, нарација, литература (монографија, 1996)
• Благородник (роман, 1997)
• Кога во Скопје ги беа измислиле чадорите (раскази, 1999)
• Македонските космогониски легенди (студија, 2000)
• Текст и менталитет (зборник, 2000)
• Опишувач (Магор, 2001)
• Анрополошки дијалози (Магор, 2002)
• Роман за Оружјето (2003)
• Храпешко (2007)
• Егзотична кантата (2008)
• Недела (2010)
• Историја на луѓето кои умреа од страв (Магор, 2012)
• Туја (2018)

Три негови кратки раскази се застапени во антологијата на македонскиот краток расказ, „Џинџуџе во земјата на афионите“ (Темплум, 2022).^[4]