Зелена политика

Зелена политика или екополитика е политичка идеологија која има за цел да го поттикне еколошки одржливото општество, вкоренето во правата на животна средина, ненасилството, социјалната правда и грасрутс демократијата.^[1][2] Идеологијата започнала да се гради во западниот свет во 1970-тите; оттогаш се развиваат зелените партии кои се етаблираат во многу земји ширум светот, дел од кои постигнуваат значаен изборен успех.

Сончогледот често се толкува како симбол на зелената политика

Политичкиот термин „зелено“ се употребувал првично во однос на Зелените,^[3][4] германска политичка партија формирана кон крајот на 1970-тите, чии тогашни гледишта се слични со денешните основи на зелената политика.^[5]

Поддржувачите на зелената политика споделуваат многу идеи со конзерваторските, еколошките, феминистичките и мировните движења. Покрај демократијата и еколошките проблеми, зелената политика се занимава со граѓански слободи, социјална правда, ненасилство, понекогаш варијанти на локализам и има тенденција да го поддржува социјалниот прогресивизам.^[6] Платформите на зелените партии во голема мера се сметаат за леви во политичкиот спектар. Зелената идеологија има поврзаност со разни други екоцентрични политички идеологии, вклучувајќи го и екофеминизмот, еко-социјализмот и зелениот анархизам, но постои дебата за тоа до кој степен овие идеологии може да се гледаат како форми на зелена политика.^[7] Сообразно на развојот на левичарската зелена политичка филозофија, поларно се појавува и движење во десницата кое вклучува еколошки компоненти, како што се еко-капитализам и зелен конзервативизам.