Илирски провинции
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Илирските провинции[note 1] биле автономна провинција на Франција за време на Првата Француска империја, која постоела под власта на Наполеон од 1809 до 1814 година. Провинцијата опфаќала големи делови од денешна Италија и Хрватска, проширувајќи го своето влијание на исток преку Словенија, Црна Гора и Австрија. Нејзино седиште бил Љубљана (на германски: Лајбах). Провинцијата вклучувала шест департмани, што ја правело релативно голема територија на Франција во тоа време. Делови од Хрватска биле поделени на Цивилна Хрватска и Воена Хрватска, при што првата служела како резиденцијален простор за француски доселеници и хрватски жители, а втората како воена база за контрола на Отоманската Империја.
Во 1809 година, Наполеон Бонапарт го нападнал регионот со својата Голема армија (Grande Armée) по клучните победи во Војната на Петтата коалиција, кои ја принудиле Австриската Империја да отстапи делови од својата територија. Интеграцијата на овие земји во Франција била начин на Бонапарт да го контролира пристапот на Австрија до Средоземното и Јадранското Море и да ја прошири својата империја на исток. Бонапарт поставил четири гувернери за да ги спроведат француската бирократија, култура и јазик. Најпознатиот и најуспешниот гувернер бил Огист де Мармон, кој го презел главниот дел од задачите на Бонапарт во регионот. По него следеле Анри-Гатиен Бертран (1811–1812), Жан-Андош Жино (1812–1813) и Жозеф Фуше (1813–1814).
Remove ads
Белешки
- француски: Provinces illyriennes
словенечки: Ilirske province
хрватски: Ilirske provincije
српски: Илирске провинције
италијански: Province illiriche
германски: Illyrische Provinzen
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads