Ираклиј II

Константин Ираклиј (626–641), попознат по демунитивната форма Ираклие или пак ретко како, Ираклиј II,^[1] — син на Ираклиј I и неговата внука Мартина, и бил византиски цар во кус период меѓу февруари и септември 641 година.

Ираклиј
Цар на Византија
Ираклиј со неговиот татко, Ираклиј I и брат, Константин III
На престол	февруари 641 – септември 641
Претходник	Константин III
Наследник	Констанс II
Починал(а)	641 (на 15 години)
Полно име Флавиј Константин Ираклиј
Династија	Ираклиева династија
Татко	Ираклиј I
Мајка	Мартина

Тој бил крстен и официјално владеел како флавиј Конатантин Ираклиј, нов о историските извори и византиските пишани текстови се користи името Ираклиј.

Ираклиј најверојатно се родил во Лазика каде неговиот татко бил во поход против Хозрој II од Сасанидското Царство. Тој најверојатно бил четвртиот син на Мартина и Ираклиј, но првиот кој бил без физички деформитет и бил способен да владее.

Кон крајот на владеењето на Ираклиј тој преку влијанието на својата мајка се стекнал со титулата Аввгуст на 4 јули, 638 година, и по смртта на неговиот татко тој бил прогласен за совладетел заедно со неговиот постар полубрат Константин III.

Прераната смрт на Константин III, во мај 641 година, го направила Ираклиј единствен владетел. Но сомнежот дека тој и Мартина го убиле Константин наскоро довело до бунт на војсководачот Валентин, кој го присилил Ираклиј да го прифати неговиот млад внук Констанс II како совладетел. Мартина се обидела да го реши ова со крунисување на нејиниот помлад син Цезар Давид (Тибериј) како цар.

Но ва само ги налутило поддржувачите на Констанс II, и Валентин раширил гласини дека Мартина и Ираклиј имале намера да го отстранат Констанс и неговите поддржувачи. Бунтот кој следел довел до соборување на Мартина и Ираклиј, кои биле подложени на сакатење и биле протерани. Ова било прввладетел да биде подложен на сакатење, практика која најверојатно била превемена од персијците, при што во овој случај бил исечен јазикот на Мартина и носот на Ираклиј. Ништо повеќе не се знае за Ираклиј по неговото соборување и протерување на Родос. Се претпоставува дека умрел подоцна истата година. Констанс II, синот на Константин III, станал единствен владетел.