Камарон де ла Исла
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Хосе Моње Крус (5 декември 1950 година - 2 јули 1992 година), попознат под уметничкото име Камарон де ла Исла (англиски: Shrimp of the Island), бил пејач на шпанска ромска фламенко музика. Сметан за еден од најголемите пејачи на фламенко во сите времиња, тој бил познат по соработката со Пако де Лусија и Томатито, тројцата биле од најголемо значење за заживување на фламенкото во втората половина на 20 век.[1]
Remove ads
Ран живот
Роден е во Сан Фернандо, Кадис, Шпанија, во ромско семејство, седмо од осум деца. Неговата мајка била Хуана Крус Кастро, „Канастера“, буквално ткајач на корпи, од номадско ромско семејство, чиј дар за пеење бил силно рано влијание.
Неговиот татко, Хуан Луис Моње, исто така бил пејач, како и ковач и имал ковачница каде Камарон работел како момче.[2] Неговиот вујко Хосе му го дал прекарот Камарон (шпански „Ракче“) затоа што тој бил русокос и со убава кожа.
Кога неговиот татко починал од астма, додека бил уште многу мал, семејството поминало низ финансиски тешкотии. На осумгодишна возраст започнал да пее во анови и автобуски постојки со Ранкапино за да заработи пари. На шеснаесет години, тој ја освоил првата награда на фестивалот дел Канте Хондо во Мајрена де Алкор. Потоа Камарон отишол во Мадрид со Мигел де лос Рејес и во 1968 година станал домашен уметник во Таблао Торес Бермехас, каде останал дванаесет години.
Remove ads
Музичка кариера
За време на неговиот престој во Таблао Торес Бермехас, го запознал Пако де Лусија, со кого снимил девет албуми во периодот од 1969 до 1977 година. Двајцата заедно во овој период одржале многу турнеи.[3] Бидејќи Пако де Лусија сè повеќе се занимавал со соло концертни обврски, Камарон работел со фламенко гитаристот Томатито.
Во 1976 година, на 25-годишна возраст, Камарон се оженил со Долорес Монтоја, ромска девојка од Ла Линеа де ла Консепсион, која ја нарекол „Ла Чиспа“ (Искра).[4] Во тоа време Ла Чиспа имала 16 години. Парот имал четири деца.
Многумина сметаат дека Камарон е единствениот најпопуларен и највлијателен фламенко кантаор (пејач) во модерниот период. Иако неговата работа била критикувана од некои традиционалисти, тој бил еден од првите што вклучил електричен бас во неговите песни. Ова било пресвртница во историјата на фламенко музиката што помогнало да се разликува „Нуево Фламенко“ - новото фламенко.
Remove ads
Здравствени проблеми и смрт
Во подоцнежните години, неговото здравје се влошило поради претераното пушење цигари и злоупотреба на дрога.[5][6]
Во 1992 година, Крус починал од рак на белите дробови во Бадалона, Шпанија.[7] Погребан е во Сан Фернандо. Проценето е дека на неговиот погреб присуствувале 100.000 луѓе.[8]
Посмртни награди и признанија
На 5 декември 2000 година, Министерството за култура на Хунта де Андалусија посмртно му го додели на Камарон „Љаве де Оро дел Канте“, златниот клуч на фламенко.[9] Ова бил само четврти клуч доделен од 1862 година.
Во 2005 година, филмскиот режисер Хаиме Чавари го издал биографскиот филм „Камарон“ во Шпанија со Оскар Хаенада во улогата на Камарон и Вероника Санчес - ѕвезда на популарната шпанска ТВ серија „ Лос Серано“ - како Ла Чиспа. Филмот, произведен во консултација со вдовицата на Камарон, последователно бил номиниран за неколку награди Гоја.
Во 2006 година, Исаки Лакуеста ја режирал „La Leyenda del Tiempo“ (Легендата на времето), во која една Јапонка го посетува родното место на Камарон за да научи да пее како него.
Во 2018 година, документарниот филм Камарон: Фламенко и Револуцион (Камарон: Филмот), од шпанскиот режисер Алексис Моранте, бил објавен преку Нетфликс. Во едно интервју, режисерот рекол дека една од неговите цели со филмот е „да објасни како е изграден митот“.[10]
Remove ads
Делумна дискографија
со Пако де Лусија (Нивните први албуми биле безимени, но меѓу љубителите биле познати по името на првата песна)
- Al verte las Flores Lloran (1969)
- Cada Vez que Nos Miramos (1970)
- Son Tus Ojos dos Estrellas (1971)
- Canastera (1972)
- Caminito de Totana (1973)
- Soy caminante (1974)
- Arte y Majestad (1975)
- Rosa Maria (1976)
- castillo de arena (1977)
- camaron en la Venta de Vargas (2006)
со Пако де Лусија и Томатито
- Como el Agua (1981)
- Calle Real (1983)
- Vivire (1984)
- Potro de Rabia y Miel (1992)
со Томатито
- Te lo Dice Camarón (1986)
- Flamenco Vivo (1987)
- Camarón Nuestro (1994)
- Paris 1987 (1999)
Друго
- La Leyenda del Tiempo (1979) (Објавен како соло албум)
- Soy Gitano (1989) (Објавен со Кралската филхармонија, со гостувања на Томатито)
Remove ads
Надворешни врски
Наводи
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads