Карлос Руиз Зафон
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Карлос Руиз Зафон (25 септември 1964 - 19 јуни 2020) бил шпански романописец познат по неговиот роман од 2001 година La sombra del viento (Сенка на ветрот).[1] Романот е продаден во 15 милиони примероци и е добитник на бројни награди. Бил вклучен во листата на сто најдобри книги на шпански во последните дваесет и пет години, направена во 2007 година од осумдесет и еден латиноамерикански и шпански писател и критичар.[2]
Remove ads
Биографија
Руиз Зафон е роден во Барселона. Неговите баба и дедо работеле во фабрика, а татко му продавал осигурување. Руиз Зафон го започнал својот работен век во маркетинг.[3] Во 1990-тите се преселил во Лос Анџелес каде што работел накратко во пишување сценарија. Течно зборувал англиски.[4]
Руиз Зафон почина од рак на дебелото црево во Лос Анџелес[5][6] на 19 јуни 2020 година.
Книжевна кариера
Првиот роман на Руиз Зафон, El príncipe de la niebla (1993) (македонски јазик: Принцот на маглата), објавен на англиски јазик во 2010 година), ја добил книжевната награда Едебе за фикција за млади. Тој исто така бил автор на три дополнителни романи за млади возрасни, El palacio de la medianoche (1994) (Полноќната палата), Las luces de septiembre (1995) (Септемвриски светлини) и Марина (1999).
Во 2001 година го објавил својот прв роман за возрасни La sombra del viento (Сенка на ветрот, македонскиот превод бил објавен во 2006 година), готска мистерија за потрагата на Даниел Семпере да го пронајде човекот одговорен за уништување на секоја книга напишана од авторот Хулијан Каракс. Романот е продаден во милиони копии ширум светот, а повеќе од милион примероци се продадени во ОК. Сенка на ветрот собрала позитивни критики низ целиот свет.[7]
Следниот роман на Руиз Зафон, Играта на ангелот, бил објавен во април 2008 година. Тоа е ретропродолжение на „Сенка на ветрот“, исто така сместена во Барселона, но во текот на 1920-тите и 1930-тите. Заплетот го следи (и го раскажува) Дејвид Мартин, млад писател кому мистериозна фигура му приоѓа да напише книга. Руиз Зафон имал намера таа да биде вклучена во серија од четири книги заедно со Сенката на ветрот.[8]
Следната книга од циклусот, Заточеник на небото, се појавила во 2011 година. Се враќа на Даниел Семпере од „Сенката на ветрот“ и неговото патување назад во 1940-тите за да реши една закопана тајна. Романот беше објавен на англиски јазик во јули 2012 година.[9]
Лавиринт на духовите (оригинален наслов: El laberinto de los espíritus ) е четвртата и последна книга од серијата Гробишта на заборавените книги. Романот првично бил објавен на 17 ноември 2016 година во Шпанија и Латинска Америка од шпанскиот издавач Планета. ХарперКолинс го објавил англискиот превод на Лусија Грејвс, на 18 септември 2018 година.
Делата на Руиз Зафон се објавени во повеќе од 45 земји и се преведени на повеќе од 50 јазици.[10] Според овие бројки, тој е најобјавуваниот современ шпански писател, следен од Хавиер Сиера, чии дела се објавени во 42 земји и Хуан Гомез-Хурадо, чии дела се објавени во 41 земја.
Remove ads
Влијанија
Влијанијата врз делото на Руиз Зафон вклучуваат класици од 19 век, криминалистичка фантастика,[11] ноар автори и современи писатели.
Освен книгите, уште едно големо влијание авторот земал од филмови и сценарија. Тој во интервјуата велел дека му било полесно да ги визуелизира сцените во неговите книги на кинематографски начин, што им се придава на бујните светови и љубопитните ликови што ги создал.[8]
Дела
За млади
- El príncipe de la niebla (1993), преведено како Принцот на маглата
- El Palacio de la medianoche (1994), преведено како Полноќна палата
- Las luces de septiembre (1995), преведено како Септевриски светлини[12]
- Марина (1999), преведено како Марина
Романи
Серијата El cementerio de los libros olvidados (Гробиштата на заборавените книги)[13][14]
- La sombra del viento, 2001 (Сенка на ветрот)
- El juego del ángel, 2008 година (Играта на ангелот)
- El prisionero del cielo, 2011 (Заточеник на небото)
- El laberinto de los espíritus, 2016 (Лавиринт на духовите)
- La ciudad de vapor, 2021 година (Градот на маглата; приказни, некои поврзани со романите)
Кратки раскази
- „Rosa de fuego“, 2012 година („Огнената роза“)
- „Двоминутна апокалипса“, (2015)[15]
Remove ads
Награди и почести
- Награда Едебе за литература за млади и деца 1993 за Принцот на маглата
- Финалист за наградата за роман на Фернандо Лара 2000 година, за „Сенката на ветрот“
- Финалист за Британските награди за книга за автор на годината, 2006 година
- Награда за најдобра странска книга, Франција 2004 година
- Книжевна награда Казино да Повоа, (Póvoa de Varzim), Португалија
- Бјорнсон Орден за книжевни заслуги, Норвешка
- Награда Бери за најдобар роман, САД
- Награда за оригинални гласови, САД
- Избрана како „книга за паметење“ од Јавната библиотека на Њујорк, 2004 година
- Награда на Фондацијата Хозе Мануел Лара Хернандез, 2004 година за најпродавана книга
- Награда Буксенс, 2005 година, Соединетите Американски Држави
- Еускади де палата 2008 за Играта на ангелот[16]
- Нилсен награда, Обединето Кралство
- Финалист за наградата Либретер
- Награда на Отакар, Обединето Кралство
- Награда на фондацијата Хозе Мануел Лара за најпродавана книга
- Награда за читатели од Ла Вангардија
- Награда за протагонисти, Шпанија
Remove ads
Наводи
Надворешни врски
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads