Кенотаф

Кенотаф (старогрчки: κενοτάφιον) — почесен споменик, празна гробница подигната за спомен на покојник што умрел надвор од татковината или во војна, а телото не е пронајдено.^[1][2] Кенотафите служат за овековечување на споменот на покојникот и извршување на меморијални ритуали и претставуваат градби од различни видови и степени на сложеност (курган, надгробник, гробница, крипта, споменик, биста, стела, обелиск, спомен-обележје, барелјеф, спомен-плоча итн.). Покрај тоа, во европската традиција, кенотафот често се нарекува спомен-структура што се наоѓа не над гробот со посмртните останки на покојникот, туку на местото на неговата смрт (дури и ако гробот постои).

Кенотафот во Вајтхол, Лондон

Историја

Почитувањето на мртвите е основен и длабоко вкоренет обичај во сите култури. Кенотафите за првпат се појавиле во бакарното време, што го потврдува Варненскиот некропол. Во некои случаи, во гробот се поставувала маска како симболична замена за телото.

Во Стариот Египет, кенотафите имале значајна улога во погребните ритуали, служејќи за одбележување на починатите, додека нивните вистински останки биле положени на оддалечени, скриени места. Некои египетски пирамиди несомнено можат да се сметаат за кенотафи — како четирите големи пирамиди изградени за фараонот Снофру, од кои барем три јасно служеле како симболични гробници.

Во Стара Грција, обичајот на градење кенотафи произлегувал од верувањето дека оние што умреле без соодветен погреб или спомен-обреди не наоѓаат мир во задгробниот живот, страдаат поради својата непочитуваност и дури можат да се одмаздат на живите.

Според легендата, Пелоп тука подигнал празна надгробна могила — кенотаф — во чест на Миртил, принесувајќи жртви за да го ублажи неговиот гнев по убиството. Могилата била наречена Тараксип, бидејќи се верувало дека кобилите на Еномај се исплашиле на тоа место поради итрината на Миртил.^[3]

Поврзано

• Надгробник