Константин II (византиски цар)

Флавиј Клаудиј Константин (лат.Flavius Constantinus),(ok.316- 340 год.) е византиски цар, син на Константин Велики^[1] и Фауста. Во 317 година е прогласен за цезар^[2] , а на седумгодишна возраст го придружува својот татко во војната со Сарматите. На десетгодишна возраст, по смртта на неговиот полубрат Крисп, е прогласен за управник на западниот дел од Римското Царство, поточно Галија, Шпанија и Британија. Во еден натпис од 330 година е титулуван како Alamannicus (Алеманик), што значи победник на Алеманите^[3]. По смртта на Константин Велики власта во империјата е поделена меѓу него и неговите браќа Константиј II и Констанс^[4] . Кога најмалиот син Констанс ќе стане полнолетен, Константин II ќе го нападне за да освои неговиот дел од империјата. По кратка борба меѓу обете браќа во Северна Италија, Константин ќе биде сардисан до Акуилеја, убиен^[5][6], а неговото тело пронајдено во блиската река.

Солид на Константин II

Константин II
Роден	316 година Арлес
Починал	340 година Акуилеја

Извори

• DiMaio, Michael, and Robert Frakes, "Constantine II (337-340 A.D.)", D.I.R.