Мушарабија

Мушарабија (арапски: مشربية), исто така shanshūl (شنشول) или rūshān (روشان) — архитектонски елемент што е карактеристичен за традиционалната архитектура во исламскиот свет^[1] и пошироко. На турски се вика şahnişin, што доаѓа од персиски.

Ганарија во Тунис

Традиционален балкон „мушарабија“ во Каиро (фотографија од 19 век)

Тоа е еден вид испакнат прозорец на горните катови на градба оградена со врежана дрвена мрежа, понекогаш збогатена со витраж. Традиционално се корисела за фаќање на ветер и пасивно ладење на просторијата; во неа биле ставени чаши и садови со вода за да предизвика ладење со испарување.^[2]

Се користела од средниот до 20 век. Најчесто се користела на уличната страна на градбата; но се користела и на внатрешната - дворната страна.^[3]

Етимологија

Поимот мушарабија доаѓа од трилитералниот корен Ш-Р-Б, кој генерално означува пиење или натопување. Постојат две теории за нејзиното име:^[4]

1. Почеста теорија е дека поимот е изведен од арапскиот збор sharaba (што значи да се пие), бидејќи просторот се користел за мала дрвена полица каде што се чувале садови со вода за пиење. Полицата била опкружена со дрво и била поставена покрај прозорецот за да се лади водата. Подоцна, оваа полица еволуирала додека не станала дел од простор со целосно куќиште и го задржала своето име и покрај радикалната промена во употребата.
2. Помалку вообичаена теорија е дека името првично било машрафија и потекнува од глаголот шрафа, што значи гледање или набљудување. Низ вековите, името полека се менувало поради промената на звукот и влијанието на другите јазици.

Во некои делови од арапскиот свет, мушарабијата може да биде позната како тарима, рушан или шанашел.^[5]

Историја

Мушарабија во палатата Бејт Ал-Разаз

Станбена улица во историскиот дел на Каиро, опкружена со куќи со балкони мушарабии (фотографија од 19 век)

Потеклото на мушарабија може да се најде во коптските цркви во Египет. Дрвото што се користело за мушарабија било наследено од старите Египќани, кои го користеле дрвото за своите врати и за изградба на покривите на нивните куќи.^[6] Мушарабиите, кои останале во градовите на Блискиот Исток, главно биле изградени кон крајот на 19 век и почетокот на средината на 20 век, но некои се стари триста до четиристотини години. Зачуван пример на античка резиденција која вклучува мушарабија е Бајт ал-Разаз, двокатна палата од периодот на Мамелуците во Каиро.^[7]

Во Ирак во 1920-тите и 1930-тите, нацртите за решетки биле под влијание на Арт нуво и Арт деко движењата од тоа време.

Мушарабиите, заедно со другите значајни особености на историската исламска архитектура, биле урнати во првите децении на 20 век како дел од програмата за модернизација низ арапскиот свет.^[8] Во Багдад, членовите на уметничката заедница стравувале дека домашната архитектура ќе биде трајно изгубена и презеле чекори за нивно зачувување.^[9] Архитектот Рифат Чадирџи и неговиот татко Камил фотографирале структури и споменици низ Ирак и Саудискиот регион и објавиле книга со фотографии.^[10] Уметничката и учителка, Лорна Селим, ги скицирала овие згради со нивните украсни мушарабија и ги однела своите студенти од Архитектонскиот институт во Багдад на улиците и бреговите на Багдад за да скицираат народни структури и да го проценат нивното значење.^[11] Ваквите иницијативи придонеле за обновен интерес за традиционалните практики како средство за изградба на одржливи станови во тешки климатски услови.^[12]

Градба

Решетки во куќата Бајт Ал-Сухајми во Каиро, Египет

Традиционално, куќите се граделе од непечена или печена тула или камен или комбинација. Дрвените куќи не биле популарни и тешко можеме да ги најдеме. Висините на градбите во урбаната средина се движат од два до пет ката (иако јеменските куќи можат да достигнат и до седум ката) со мушарабија на второто ниво и повисоко. Покривите обично се градат со дрвени или челични греди, меѓу кои просторите се полни со тули во полусводен стил. Овие греди биле проширени над улица, со што се зголемува површината на горниот кат. Горниот кат потоа е ограден со решетки и покриен со дрво. Проекцијата е конзола и не ја носи тежината на традиционалните градежни материјали.

Постојат различни видови на мушарабија, а дизајнот на решетката варира од област до област. Повеќето се затворени, каде што решетката е обложена со витраж, а дел од мушарабијата е дизајнирана да се отвора како прозорец, честопати лизгачки прозорец за да заштеди простор; во овој случај, ограничената површина е дел од просториите на горниот кат, со што се зголемува површината. Некои мушарабија се отворени и не се обложени со стакло; мушарабијата делува како балкон. Понекогаш дрвениот дел се намалува, со што мушарабијата изгледа како нормален покриен балкон; овој тип најчесто се користи ако куќата е свртена кон отворен пејзаж како што е река, карпа под неа или едноставно фарма, но не и друга куќа.^[13]

Рано наутро во 1967 година на улица во Валета, се гледаат многу галерии.

Појави

мушарабиите најчесто се користеле во куќи и палати, понекогаш во јавни згради како што се болници, гостилници, училишта и владини згради. Тие обично се поврзуваат со куќи од урбани елитни класи. Најмногу ги има во Машрик - во источниот дел на арапскиот свет, а некои видови слични прозорци има и во Магреб (западниот дел на арапскиот свет). Тие се широко распространети во Ирак, Иран, Левант, Хиџаз и Египет. Во Басра, каде што се многу распространети, тие се познати како шанашел (или шанашил ) до таа мера што Басра често се нарекува „град Шанашил“. Во Басра сè уште има околу 400 традиционални градби.^[14]

Во Малта, мушарабиите се доста вообичаени, особено во густите урбани области (тие се нарекуваат муксраби ). Обично се направени од дрво и имаат стаклени прозорци, но има и верзии од камен ^[15] или алуминиум. Можеби потекнуваат околу 10 век за време на арапската окупација на островите. Современиот збор за ова на малтешкиот јазик е галарија, кој има италијанско потекло.^[16] Во 2016 година, властите на Малта ги препознале како претходници на иконичниот затворен балкон или „галарија“ и прогласиле вкупно 36 антички мушарабии како заштитени на 2 ниво.^[17]

Употреба

Улица во Каиро прикажува станбени згради со мушарабии од Околу светот со Филип Филипс, распеаниот аџија, 1887 година

Социјална

Една од главните намени на мушарабија е приватноста, суштински аспект на арапската и муслиманската култура.^[18] Од окното на мушарабијата, жителите можат да добијат добар поглед на улицата без да бидат видени.^[19]

Мушарабијата била составен дел од арапскиот начин на живот. Обично луѓето не спиеле во ниту една од овие соби, туку ги земале душеците и се селеле во деловите што нудат најголема удобност според годишното време: во зима во мушарабијата, на пролет во дворот и во подрумите во лето.^[20]

Еколошки

Садови како qulla се ставаат во мушарабијата за пасивно ладење

Дрвен заслон на прозорецот, кој се отвора, обезбедува сенка и штити од жешкото летно сонце, додека овозможува ладен воздух да протекува од улицата. Решетките обично имаат помали отвори во долниот дел и поголеми отвори во повисоките делови, така што провевот над главата е брз и бавен во долните делови. Ова обезбедува значителна количина на воздух да се движи во просторијата без да предизвика непријатност. Климатските својства на прозорецот обично се подобруваат со инсталирање на сад со вода на тој дел, што овозможува воздухот да се лади со испарување додека минува над садовите.^[21]

Конзолата за мушарабијата служи за неколку намени: дозволува воздухот да влезе од три страни, дури и ако ветерот надвор дува паралелно со фасадата на куќата; им служи на улицата и на соседството, бидејќи низа планирани мушарабии обезбедуваат засолниште за оние на улиците од дожд или сонце. Сенката во вообичаено тесните улички го лади воздухот на улицата и го зголемува притисокот за разлика од воздухот во дворот, кој е отворен на сонце, со што е поверојатно дека воздухот ќе тече кон дворот низ просториите на куќата; мушарабијата исто така обезбедува заштита и сенка за прозорците на приземјето кои се рамни и обично незаштитени.^[22]

Архитектонски

Мушарабија во Каиро во 1800-тите од внатре, како сцена за имагинарна сцена

Една од главните архитектонски предности е корекција на обликот на копното. Поради кривулестите и неправилни улици, парцелите често се со неправилна форма, а куќите се со правилни облици на квадрат или правоаголник. Ова би предизвикало неправилни облици на некои простори и би создало мртви агли. Конзолата овозможува корекција на облиците на просторот на горните катови и со тоа искористување на целото земјиште. Исто така, го зголемува употребливиот простор без зголемување на големината на парцелата.

Од страната на улицата, покрај украсната предност, мушарабијата служела како ограда од улицата.