Самогласна хармонија

Самогласната хармонија е вид асимилаторски фонолошки процес кој се осврнува на самогласките во одредени јазици. Со други зборови, хармонијата се однесува на процес каде сите самогласки во еден збор се од ист вид.

Долго растојание

Хармонијата е процес на долго растојание, односно асимилацијата се однесува на гласови во зборот кои не се едно до друго поставени (најчесто се одвоени од согласки). На пример, самогласката која се користи на почетокот на зборот може да предзивника асимилација на самогласките кои се на крајот. Асимилацијата се однесува за целиот збор. Системски е објаснето на следниов начин:

пред асимилација		после асимилација
ГаСГбСГбС	→	ГaСГaСГaС	(Гa = тип 'а' самогласка, Гb = тип 'б' самогласка, С = согласка)

• Белешка: 'Г' ('глас') означува самогласка, а 'С' ('согласка') означува согласка.

Во дијаграмот, Г_a (тип 'а' самогласка) предизвикува Г_б (тип 'б' самогласка) да се асимилираат и да станат самогласки од ист вид како првата (метафорично, во „хармонија“).

Одлики

Одликите на самогласната хармонија се:

• самогласка висина   (високи, средни ниски самогласки)
• самогласна заднина   (предни, централни и задни самогласки)
• самогласна заобленост   (заоблени и незаоблени самогласки)
• позиција на коренот на јазикот   (истапена и повлечена позиција)
• насализација   (усни или носни самогласки)

Поврзано

• Самогласка
• Согласна хармонија
• Метафонија