Сем Френсис

Семјуел Луис Френсис (25 јуни 1923 – 4 ноември 1994) бил американски сликар и графичар.

Сем Френсис
Френсис во 1968
Роден(а)	Семјуел Луис Френсис јуни 25, 1923(1923-06-25) Сан Матео, Калифорнија, САД
Починал(а)	ноември 4, 1994(1994-11-04) (возр. 71) Санта Моника, Калифорнија, САД
Националност	американско
Алма матер	Калифорниски универзитет - Беркли
Познат(а) по	Графика
Сопружник	Вера Милер, Мјуриел Гудвин, Теруко Јокои, Мако Идемицу, Маргарет Смит
Деца	4
Страница samfrancisfoundation.org

Ран живот

Сем Френсис бил роден во Сан Матео, Калифорнија,^[1] како син на Кетрин Луис Френсис и Семјуел Августус Френсис постариот. Смртта на неговата мајка во 1935 година длабоко го погодила и го поттикнала неговиот интерес за музика. Подоцна развил силна врска со својата маќеа, Вирџинија Питерсон Френсис. Учел во средно училиште „Сан Матео“ во раните 1940-ти.^[1]

Френсис служел во воздухопловните сили на САД за време на Втората светска војна. Во 1944 година, додека бил во воздухопловните сили, му била дијагностицирана спинална туберкулоза.^{[2] [3]} Бил во болница неколку години, и токму таму, откако го посетил уметникот Дејвид Парк во 1945 година, почнал да слика. Откако излегол од болница, се вратил во Беркли, овој пат за да студира уметност. Дипломирал во 1949 г. и магистрирал во 1950 г. по уметност на Универзитетот во Калифорнија, Беркли, каде што студирал ботаника, медицина и психологија.

Кариерен и уметнички развој

Френсис првично бил под влијание на делата на апстрактните експресионисти како Марк Ротко, Аршил Горки и Клифорд Стил. Врз неговиот стил најмногу влијаеле делата на Џексон Полок. Подоцна го поврзувале со втората генерација апстрактни експресионисти, вклучувајќи ги Џоан Мичел и Хелен Франкенталер, кои биле сè повеќе заинтересирани за експресивната употреба на бојата. Но, Франсис никогаш не се вклопил совршено во ниедна уметничка школа. Тој ја исцртал својата траекторија како еден од првите глобални уметници што работеле низ целиот свет.

Тој ги поминал 1950-тите во Париз, каде што ја имал својата прва изложба во Галеријата Нина Досе во 1952 година.^[3] Додека бил во Париз се поврзал со Ташизм, а неговата работа ја поддржувале уметничките критичари Мишел Тапие и Клод Дути.^[3]

Помеѓу 1950 и 1958 година, Франсис сликал во Париз, јужна Франција, Токио, Мексико Сити, Берн и Њујорк.^[3] Неговиот уметнички развој бил под влијание на француското модерно сликарство, азиската култура и особено зен будизмот. Неговите слики од 1950-тите еволуирале низ серија фази, почнувајќи со монохроматски апстракции, проследени со поголеми богато обоени мурали и „отворени“ слики кои прикажуваат големи површини на белина. Откако неговата слика од 1953 година „Голема црвена“ била вклучена во изложбата „Дванаесет уметници“ во Музејот на модерна уметност во Њујорк во 1956 година, Франсис започнал брз подем кон меѓународна слава.

Франсис насликал големи мурали за Кунстхале, Базел^[4] во 1956-1958 година и за Чејс Менхетен Банк, во 1959 година.

Помеѓу 1960 и 1963 година создал неколку серии дела, вклучувајќи ја и серијата „Сини топки“ . Составени од биоморфни претежно сини форми и капки.

Од почетокот до средината на 1960-тите, Франсис бил претставуван од галеријата Марта Џексон во Њујорк.^[5] Тој се вратил во Калифорнија во текот на 1960-тите и продолжил да слика, главно во Лос Анџелес, но и во Токио каде што живеел претежно во 1973-4 година. Во 1965 година, Франсис започнал серија слики во кои се прикажани големи површини на отворено платно, минимална боја и силни линии.^[6] Неговите дела еволуирале понатаму кога започнал интензивна Јунгова анализа со д-р Џејмс Кирш во 1971 г. и почнал внимателно да ги следи своите соништа и сликите што тие ги сугерирале.

Делата на Френсис од раните 1970-ти се нарекуваат слики од Свеж Воздух. Создадени со додавање локви, капки и прскања боја на влажни ленти боја нанесени со валјак, овие дела го потврдуваат интересот на уметникот за бојата. До 1973–4 година, многу од сликите на Франсис прикажувале формална мрежа или матрица составена од вкрстени патеки на бои. Многу од овие дела биле големи по размер.

По 1980 година, формалната структура на мрежата постепено исчезнала од делото на Франсис. Исклучително активен како графичар, создавал бројни гравури, литографии и монотипии, од кои многу биле извршени во Санта Моника во продавницата за лито, во сопственост на Франсис.

Во 1984 година, Франсис ја основал издавачката куќа „Лапис Прес“ со цел да создава необични и навремени текстови во визуелно привлечни формати.

Во текот на последната година од својот живот, страдал од рак на простата и не можел да слика со десната рака откако паднал, во последен наплив на енергија ја користил левата рака за да заврши блескава серија од околу 150 мали слики пред да умре.^[7] Починал во Санта Моника и бил погребан во Олема, во округот Марин, Калифорнија.^[8]

Личен живот

Сем Френсис бил во брак пет пати и имал четири деца. Првиот брак од 1947 до 1952 година бил со Вера Милер, која му била девојка од средно училиште, потоа се оженил со калифорниската сликарка Мјуриел Гудвин (1955–58), па со јапонската сликарка Теруко Јокои со која ја добил ќерката, Кајо. Во 1966 година се оженил со Мако Идемицу, со која имал два сина: Осаму и Шинго.

Со својата последна сопруга, сликарката Маргарет Смит, стапил во брак во шинтоистичка церемонија во Јапонија во 1985 година. Нивниот син Августус, бил роден во 1986 година, е исто така уметник.^[9]

Поврзано

• Понтус Хултен
• Лирска апстракција