Ска

Ска е музички правец кој потекнува од доцните педесетти години во Јамајка, и е предвесник на рокстеди и реге музиката^[1]. Ска музиката е комбинација на елементи од карипско менто и калипсо со амерчките џез ритам и блуз. Карактеристичен е по водечката бас линија потенцирана со весел ритам. Во раните шеесетти години, ска музиката била доминантен музички жанр од Јамајка и станал популарен помеѓу британските модови. Подоцна станува популарен помеѓу скинхедсите. Музичките историчари вообиачено, историјата на ска музиката ја делат на три периоди: оригинална јамајска сцена од 1960(прв бран), англиското "2 Тонови" ска заживување од доцните седумдесетти(втор бран) и трет бран на ска движењето, кое започнува во осумдесеттите години, покачувајќи ја популарноста на оваа музика во САД во деведесеттите години.

Симбол на ска музика

Потекло на поимот

Има различни теории околу потеклото на зборот ска. Ернест Ранглин тврди дека термниот е искован од музичарите однесувајќи се на гитарското гребење и дрндање за време на свирењето т.н "скат! скат! скат!". Другото објаснување е дека за време на снимањето во 1959, продуцирано од Коксон Дод, басистот Клует Џонсон му наложува на гитаристот Ренглин да свири во ритамот на "ска,ска,ска", иако Ренглин го негира ова, и тврди - "Клу не би можел да ми каже како да свирам!" Друга теорија е дека произлегува од зборот на Џонсон "скавови", со кој бил познат додека ги поздравуал пријателите. Џеки Мито инсистира на тоа дека музичарите сами го нарекувале ритамот "Стаја Стаја", и дека Бајрон Ли е тој што прв го воведува терминот ска. "Гитарата и пианото прават ска звук, како "ска ска", и поради тоа денес ја викаме музиката ска." - Дерик Морган Ернест Ранглин ја опишува разликата помеѓу "Ар ен Би" музиката и ска, и тоа дека ударот порано одел во стилот на "chink-ka" а подоцна како "ka-chink".