Спирометрија

Спирометрија е најчестиот тест на пулмоналната функција. Ја мери белодробната функција, конкретно количеството (волуменот) и/или брзината (протокот) на воздух кој може да биде вдишуван и издишуван.

Спирометрија
MeSH	D013147
OPS-301 code	1-712

Индикации

Спирометријата е индицирана за следниве причини:

• дијагноза и менаџирање на астма^[1][2][3]
• детекција на респираторно заболување кај пациенти со губиток на здив, и диференцијација на респираторно од кардијално заболување како причинител^[4]
• дијагноза и диференцијација помеѓу опструктивна и рестриктивна белодробна болест^[4]
• следење на природната историја на болеста кај разни респираторни состојби^[4]

Контраиндикации

Форсираните експираторни маневри може да вложат некои медицински состојби.^[5] Спирометријата не треба да се изведува кај пациенти со:

• хемоптизија од непознато потекло
• пнеумоторакс
• нестабилен кардиоваскуларен статус (ангина, неодамнешен миокарден инфаркт, итн.)
• торакални, абдоминални или церебрални аневризми

Параметри

Параметри кои најчесто се мерат при спирометрија се витален капацитет (VC), форсиран витален капацитет (FVC), форсиран експираторен волумен (FEV) на временски интервали од 0.5, 1.0 (FEV1), 2.0, и 3.0 секунди, форсиран експираторен проток 25–75% (FEF 25–75)^[6][7]