Тамо далеко, далеко од мора,
Тамо је село моје, тамо је Србија.
О, зар је морала доћ', та тужна несрећна ноћ,
Када си драгане мој, отишао у крвави бој?
Тамо далеко, где цвета лимун жут,
Тамо је српској војсци једини био пут.
Тамо далеко где цвета бели крин,
Тамо су животе дали заједно отац и син.
Тамо где тиха путује Морава,
Тамо ми икона оста и моја крсна слава.
Тамо где Тимок поздравља Вељковград,
Тамо ми спалише цркву у којој венчах се млад.
Без отаџбине на Крфу живех ја,
Али сам поносно клиц'о: живела Србија!
|
Таму далеку, далеку од морето,
Таму е селото мое, таму е Србија.
О, зарем мораше да дојде, таа тажна несреќна ноќ,
Кога ти драги мој замина во крвав бој?
Таму далеку, каде цвета лимон жолт,
Таму на српската војска единствен ѝ беше пат.
Таму далеку, каде цвета бел крин,
Таму животи дадоа заедно татко и син.
Таму каде тивка патува Морава,
Таму ми остана иконата и мојата крсна слава.
Таму каде Тимок го поздравува Вељковград,
Таму ја запалија црквата во која се венчав млад.
Без татковина на Крф живеев јас,
Но сепак гордо викав: да живее Србија.
|