Урбанизација

Урбанизацијата (од латински urbs – „град“) се однесува на промена на населението од рурални во урбани области, намалување на процентот на луѓе кои живеат во рурални области и начините на кои општествата се прилагодуваат на оваа промена.^[1] Тоа е претежно процес со кој градовите се формираат и стануваат поголеми кога повеќе луѓе почнуваат да живеат и работат во централните области.^[2]

Глобална мапа за урбанизација што покажува процент на урбанизација и најголемите глобални центри за население по земја во 2018 година, врз основа на проценките на ООН.

Иако двата концепта понекогаш се користат наизменично, урбанизацијата треба да се разликува од урбаниот раст. Додека урбанизацијата се однесува на процентот на вкупното национално население кое живее во области класифицирани како урбани, урбаниот раст строго се однесува на апсолутниот број на луѓе кои живеат во тие области.^[3] Обединетите нации предвиделе дека половина од светската популација ќе живее во урбани средини на крајот на 2008 година.^[4] Се предвидува дека до 2050 година ќе бидат урбанизирани околу 64% од светот во развој и 86% од развиениот свет.^[5] Тоа е еквивалентно на приближно 3 милијарди урбанисти до 2050 година, од кои голем дел ќе се случат во Африка и Азија.^[6] Забележително, Обединетите нации неодамна исто така проектирале дека скоро целиот раст на глобалното население од 2017 до 2030 година ќе биде распоредено во градовите, со околу 1,1 милијарда нови урбанисти во следните 10 години.^[7]