Филистеја

Филистеја^[1] (хебрејски: פְּלֶשֶׁת) — земја составена од пет филистејски градови во Западна Палестина, која постоела од XII до VIII век пр. н. е. Филистеја се состоела од следниве градови држави: Газа, Ашдод, Екрон, Гет и Ашкелон.^[2] Населението, според најновите проценки, веројатно било формирано главно од ханански племиња што потекнуваат од бронзеното време, со примеси на Индоевропејци од егејско потекло од околу 1200 пр. н. е., и станале познати како Филистејци.^[3][4]

Филистеја (означена со црвено) и соседните држави, околу 830 г. пр. н. е., по еврејското освојување на Јафа и пред нејзиното повторно заземање од Филистејците околу 730 пр. н. е.

При своето максимално територијално проширување, нејзината територија можела да се прошири по должината на хананскиот брег од Ариш во Синај (денешен Египет) до реката Јаркон (денешен Тел Авив) и до внатрешноста на земјата до Екрон и Гет. Навуходоносор II ја нападнал Филистеја во 604 пр. н. е., го запалил Ашкелон и ја вклучил оваа територија во Нововавилонското Царство. По оваа година, Филистеја и нејзиното првобитно население, Филистејците, исчезнуваат од историските записи.