Финале (музика)

Финале — последен став на соната, симфонија или концерт; завршување на парче невокална класична музика кое има неколку ставови; или, продолжена завршна секвенца на крајот од чин на операта или дело на музички театар.^[1]

Мајкл Талбот напишал за финалињата типични за сонати: „Рондото е облик пар екселанс што се користи за последните движења и... неговиот типичен карактер и структурни својства совршено се совпаѓаат со оние размислувања пожелни во финалето на соната од почетокот на деветнаесеттиот век“.^[2] Карл Черни (1791–1857) забележал „дека првите ставови и финалиња треба - и во пракса всушност го прават - да ги прогласуваат нивните контрастни ликови веќе во нивните почетни теми.^[3]

Во театарската музика, Кристоф Вилибалд Глук бил ран поборник на продолжени финалиња, со повеќе ликови, за да ги поддржи „растечките природни и реалистични“ приказни во неговите опери кои „го подобрија континуитетот и театарската валидност“ вон претходните дела.^[4]

Поврзано

• Финале на водвиљ