Царицата од Сава

Царицата од Сава (или Саба) (хебрејски: מַלְכַּת־שְׁבָא‎; арапски: ملكة سبأ) е кралица која се појавува во Библијата, во посета на царот Соломон за да ја тестира неговата мудрост.^[1]

Царицата од Сава.

Последователни традиции ја именувале како Никаула (од Јосиф), Билкис (во исламот), или Македа (во Етиопија). Приказната за нејзината посета на Соломон била подложена на еврејски, арапски и етиопски елаборации и стана предмет на едни од најраспространетите и плодни циклуси на легендите во Ориентот.^[2]

Речиси сите современи научници се согласуваат дека Шева беше Јужното Арапско царството Саба, центрирано околу оазата на Мариб, во денешен Јемен. Шева беше доста познат во класичниот свет, а државата беше наречена Арабија Феликс.^[3]

Асирските натписи постојано ги споменувале Арапските кралици на север.^[4] Исто така, сабејските племиња знаеле за титулата mqtwyt (висок функционер). Македа, личното име на кралицата во Етиопската легенда, може да се толкува како популарно рендерирање на титулата mqtwyt.^[5]

Во средновековната уметност

Костимот на кралицата на Саба во операта од Чарлс Гуно.

Во христијанската теологија унијата помеѓу Бога и жена беше врз основа на Песната на Соломон, каде што невестата се опишува како "црна и убава". Подоцна во еврејската традиција, се опишува женска манифестација на Бога, Шекина (слична на Сакина во Куранот) и се однесува на Шабатот како кралица и невеста.

Експлицитната сексуална содржина на Песна над Песните и прилично силната женска улога на кралицата понекогаш се минимизираат, па дури се и демонизира со намалување на нејзините кралски моќни атрибути.^[6] Сепак, немало генерички опис на кралицата како пасивна или немоќна; напротив, таа се користела за да се покаже женскиот суверенитетот и моќ.^[7] На пример, авторката Кристина Пизанска ја пофали кралицата за секуларната и верската мудрост во Градот на Дамите (1405) и ја спомена покрај христијански и еврејски женски пророци како прва на листата за достоинствени паганки.^[7]