Електрична гитара
From Wikipedia, the free encyclopedia
Електричната гитара — вид на гитара која со помош на електромагнетни приемници ги преобразува вибрациите од нејзините жици во електронска струја. Сигналот кој се произведува од електричната гитара е премногу слаб, па затоа се засилува пред да се донесе до звучникот. Бидејќи производот на електричната гитара е електричниот сигнал, тој лесно се менува со електрични кола за да се додаде нијанса на звукот. Најчестите ефекти кои се користат се одекнување и изобличување на звукот.
Електричната гитара е измислена во 1931 година и веднаш станува неопходна за џез музичарите кои сакаат да го засилат звукот при нивните изведби како големи групи (тн биг бенд изведби). За време на 1950-тите и 1960-тите електричната гитара станува најважниот инструмент во популарната музика и еволуира во жичен музички инструмент со кој може да се свират безброј музички стилови и секако послужува за развивањето на рокенрол и многу други видови на музика.