Класична генетика
From Wikipedia, the free encyclopedia
Класична генетика ― гранка на генетиката заснована исклучиво на видливи резултати од размножувачките дејствија. Тоа е најстарата дисциплина во областа на генетиката, која се навраќа на опитите за Менделово наследство од Грегор Мендел кој овозможи да се идентификуваат основните механизми на наследноста. Последователно, овие механизми се проучени и објаснети на молекуларно ниво.
Класичната генетика се состои од техники и методологии на генетиката кои биле во употреба пред појавата на молекуларната биологија. Клучното откритие на класичната генетика кај еукариотите била генетската поврзаност. Набљудувањето дека некои гени не се сегрегираат независно при мејозата ги прекрши законите на менделовото наследување и ѝ даде на науката начин да ги мапира одликите на местоположбата на хромозомите. Картите за поврзување сè уште се користени денес, особено во одгледувањето за подобрување на растенијата.
По откривањето на генетскиот код и таквите алатки за клонирање како рестриктивни ензими, отворените патишта за истрага за генетичарите биле значително проширени. Некои класични генетски идеи се заменети со механистичкото разбирање донесено од молекуларните откритија, но многу од нив остануваат недопрени и во употреба. Класичната генетика често се споредува со обратна генетика, а аспектите на молекуларната биологија понекогаш се нарекувани молекуларна генетика.