ആപ്ലിക്കേഷൻ പ്രോഗ്രാമിങ് ഇന്റർഫേസ്

സോഫ്റ്റ്‌വെയർ പ്രോഗ്രാമുകൾക്ക് പരസ്പരം ആശയവിനിമയം നടത്തുവാനുള്ള ഒരു സമ്പർക്കമുഖമാണ് ആപ്ലിക്കേഷൻ പ്രോഗ്രാമിങ് ഇന്റർഫേസ് (application programming interface) അഥവാ എ.പി.ഐ. (API). സോഫ്റ്റ്‌വെയർ ആപ്ലിക്കേഷനുകൾ, ലൈബ്രറികൾ, ഓപ്പറേറ്റിങ്ങ് സിസ്റ്റങ്ങൾ തുടങ്ങിയവയ്ക്കൊക്കെ എ.പി.ഐ കൾ ഉണ്ടാവും. എ.പി.ഐ കൾ ഉപയോഗിച്ച് സോഫ്റ്റ്‌വെയറുകൾക്കും ആപ്ലിക്കേഷനുകൾക്കും പരസ്പരം സേവനങ്ങളും സഹായങ്ങളും മറ്റും ചോദിച്ചു വാങ്ങുന്നതിനും ഉപയോഗിക്കുന്നതിനും സാധിക്കും^[1] .വിളിക്കാവുന്ന തരത്തിലുള്ള കോളുകൾ അല്ലെങ്കിൽ അഭ്യർത്ഥനകൾ, അവ എങ്ങനെ നിർമ്മിക്കാം, ഉപയോഗിക്കേണ്ട ഡാറ്റ ഫോർമാറ്റുകൾ, പിന്തുടരേണ്ട കൺവെൻഷനുകൾ തുടങ്ങിയവയെ ഇത് നിർവചിക്കുന്നു. ഇതിന് വിപുലീകരണ സംവിധാനങ്ങൾ നൽകാനും ഉപയോക്താക്കൾക്ക് നിലവിലുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങളെ വിവിധ രീതികളിലേക്കും വ്യത്യസ്ത അളവുകളിലേക്കും വ്യാപിപ്പിക്കാൻ കഴിയും.^[2]ഒരു എ.പി.ഐ പൂർണ്ണമായും ഇഷ്‌ടാനുസൃതമോ ഘടകത്തിന് നിർദ്ദിഷ്ടമോ ഇന്ററോപ്പറബിളിറ്റി ഉറപ്പാക്കുന്നതിന് ഒരു വ്യവസായ നിലവാരത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി രൂപകൽപ്പന ചെയ്തതോ ആകാം. വിവരങ്ങൾ‌ മറയ്‌ക്കുന്നതിലൂടെ, എ‌പി‌ഐകൾക്ക് മോഡുലാർ പ്രോഗ്രാമിംഗ് പ്രാപ്‌തമാക്കുന്നു, ഇത് നടപ്പിലാക്കുന്നതിന് വേണ്ടി സ്വതന്ത്രമായി ഇന്റർഫേസ് ഉപയോഗിക്കാൻ ഉപയോക്താക്കളെ അനുവദിക്കുന്നു.

നാസ എഴുതിയ വെബ് API ഡോക്യുമെൻ്റേഷൻ്റെ സ്ക്രീൻഷോട്ട്

ഹാർഡ്‌വെയർ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനായുള്ള അന്വേഷണത്തിലാണ് എപിഐകളുടെ ഉത്ഭവം, ഇത് 1964 ൽ ആണ് ആദ്യമായി അവതരിപ്പിച്ചത് യൂണിവാക്ക് 1108 ന് വേണ്ടി തയ്യാറാക്കിയ കോൺക്രീറ്റ് ഫോം പ്രോഗ്രാമിംഗ് കമ്മ്യൂണിറ്റിയുടെ സഹായത്തോടെയാണ്.

സോഫ്റ്റ്‌വേർ മൈഗ്രേഷനും സോഫ്റ്റ്‌വേർ നവീകരണവും ലഘൂകരിക്കുന്നതിന്, മിക്കവാറും എല്ലാ ആധുനിക ഹാർഡ്‌വെയർ പ്രോസസ്സിംഗ് പരിതസ്ഥിതികളും വ്യത്യസ്ത ഉൽ‌പ്പന്നങ്ങളെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള ഹാർഡ്‌വെയർ അബ്‌സ്‌ട്രാക്ഷൻ ലെയർ (എച്ച്എഎൽ) നൽകുന്നു, മാത്രമല്ല ഒന്നിലധികം ഉൽപ്പന്ന കുടുംബങ്ങളിലേക്കും വികസനം നടക്കാം.

സോഫ്റ്റ്‌വേർ സിസ്റ്റങ്ങൾ കൂടുതൽ സങ്കീർണ്ണമായപ്പോൾ, എപിഐ വികസിപ്പിക്കേണ്ട ആവശ്യം വന്നു.

ആദ്യകാലങ്ങളിൽ, ഹാർഡ്‌വെയർ എപിഐ ആധിപത്യം പുലർത്തി. പേഴ്സണൽ കമ്പ്യൂട്ടർ യുഗത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ, 1974 ലെ എസ്-100 ബസ് സ്റ്റാൻഡേർഡിനെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള സിപി/എം സോഫ്റ്റ്‌വേർ പരിസ്ഥിതി ഒരു മികച്ച ഉദാഹരണമാണ്.

പി‌സികൾ‌ കൂടുതൽ‌ വിപുലമായപ്പോൾ‌, കൂടുതൽ‌ ശക്തമായ ഓപ്പറേറ്റിംഗ് സിസ്റ്റങ്ങൾ‌ സങ്കീർ‌ണ്ണമായ ആപ്ലിക്കേഷൻ‌ സോഫ്റ്റ്‌വെയർ‌ പ്രവർ‌ത്തിപ്പിക്കുന്നതിന് വിൻ‌ഡോസ്ഡ് യൂസർ എൻ‌വയോൺ‌മെന്റുകൾ‌ വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. ആദ്യകാല ഉദാഹരണങ്ങൾ 1984-ൽ അവതരിപ്പിച്ച ക്ലാസിക് മാക് ഒ.എസ്, മൈക്രോസോഫ്റ്റ് വിൻഡോസ് 1985-ൽ അടിസ്ഥാന രൂപത്തിൽ അവതരിപ്പിച്ചു. പരമ്പരാഗതമായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന സിസ്റ്റങ്ങൾ ഉപകരണങ്ങൾ അമൂർത്തമാണ്(abstract) (ഡിസ്ക് ഡ്രൈവുകൾ, പ്രിന്ററുകൾ, മോഡമുകൾ എന്നിവ). ക്രമേണ ഉപയോക്തൃ ഉപകരണങ്ങളായ മിഡി( MIDI) ഇന്റർഫേസുകളുള്ള സംഗീത ഉപകരണങ്ങൾ, 1980-കളിലെ ഗെയിം കൺട്രോളറുകൾ, 1990-കളിലെ യുഎസ്ബി പെരിഫെറലുകൾ എന്നിവ ഓപ്പറേറ്റിംഗ് സിസ്റ്റം ഉപകരണ ഡ്രൈവറുകളാൽ അമൂർത്തമാക്കി, ഇത് ഓപ്പറേറ്റിംഗ് സിസ്റ്റത്തിന്റെ ആന്തരിക എപിഐ ലെയർ ആണ്.

സെർവർ ഭാഗത്ത്, 1970 കളുടെ തുടക്കത്തിൽ ബെൻ ലാബിൽ കെൻ തോംസൺ ആരംഭിച്ച യുണിക്സ് അധിഷ്ഠിതമായ തത്ത്വചിന്ത ഒരു പ്രധാന സോഫ്റ്റ്‌വേർ നിലവാരമായി തുടരുന്നു. 1990 കളിൽ പബ്ലിക് ഇൻറർനെറ്റ് നിലവിൽ വന്നതോടെ യുണിക്സ് നെറ്റ്‌വർക്കിംഗ് പ്രോട്ടോക്കോളുകൾ അടിസ്ഥാനമാക്കി, വെബ് എപിഐകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള പ്രോഗ്രാമിംഗ് മാതൃക പ്രബലമായ ഒന്നായി മാറി.

ആശയം

ഒരു എ.പി.ഐ താഴെ പറയുന്നതെന്തുമാവാം :

• ഒരു പ്രോഗ്രാമിങ്ങ് ഭാഷയുടെ കൂടെ ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള ലൈബ്രറികൾ, ഉദാഹരണത്തിന് സി++ലുള്ള സ്റ്റാൻഡേർഡ് റ്റെമ്പ്ലേറ്റ് ലൈബ്രറി
• ഒരു പ്രത്യേക പ്രശ്നത്തിനുമാത്രം പരിഹാരം കാണുവാനുള്ള ഉപാധി, ഉദാഹരണത്തിന് ഗൂഗിൾ മാപ്സ് എ.പി.ഐ.
• പ്രോഗ്രാമിങ്ങ് ഭാഷാബന്ധിതമായ എ.പി.ഐകൾ, അതായത് ഒരു പ്രത്യേക പ്രോഗ്രാമിങ്ങ് ഭാഷയിൽ നിന്നുകൊണ്ട്, ആ ഭാഷയുടെ വ്യാകരണമുപയോഗിച്ചു മാത്രം ഉപയോഗിക്കുവാൻ സാധിക്കുന്നവ.
• ഭാഷാബന്ധിതമല്ലാത്തവ, അതായത് ഏത് പ്രോഗ്രാമിങ്ങ് ഭാഷയുപയോഗിച്ചും വിളിക്കുവാൻ സാധിക്കുന്ന എ.പി.ഐകൾ.

എ.പി.ഐ എന്നു പറയുമ്പോൾ ഒരു പ്രത്യേക ഫങ്ഷനോ, സമ്പൂർണ്ണമായ ഒരു സമ്പർക്കമുഖമോ, ഒരു കൂട്ടം എ.പി.ഐകളോ ഒക്കെ ആവാം, ആയതിനാൽ അർഥത്തിന്റെ വ്യാപ്തി ഉപയോഗിക്കുന്ന സന്ദർഭം പോലെ ഇരിക്കും.