സ്കാനർ

(ഈ ലേഖനം കമ്പ്യൂട്ടറുകളിൽ ഉപയോഗിക്കാൻ തക്ക വിധത്തിൽ ദ്വിമാനചിത്രങ്ങളും എഴുത്തും ഡിജിറ്റൽ രൂപത്തിലേക്കു് പരിവർത്തനം ചെയ്യാനുപകരിക്കുന്ന ഡിജിറ്റൽ ഇമേജ് സ്കാനർ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഉപകരണത്തെക്കുറിച്ചാണു്. മെഡിക്കൽ ഇമേജിങ്ങ് രംഗത്തും റേഡിയോ / വയർലെസ്സ് സങ്കേതങ്ങളിലും മറ്റും സ്കാനർ എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്ന മറ്റുപകരണങ്ങളുമുണ്ട്.)

ഒരു ഫ്ലാറ്റ്ബെഡ് സ്കാനർ. ഡോക്യുമെന്റുകളോ ചിത്രങ്ങളോ കവറിനു താഴെ മുഖാമുഖം വെച്ചിരിക്കുന്നു (ഇവിടെ അടച്ചിരിക്കുന്നു).

ഇമേജ് സ്കാനർ - പലപ്പോഴും സ്കാനർ എന്ന് ചുരുക്കി വിളിക്കപ്പെടുന്നു - ഇമേജുകൾ, അച്ചടിച്ച വാചകം, കൈയക്ഷരം അല്ലെങ്കിൽ ഒബ്ജക്റ്റ് എന്നിവ ഒപ്റ്റിക്കലായി സ്കാൻ ചെയ്ത് ഒരു ഡിജിറ്റൽ ഇമേജിലേക്ക് പരിവർത്തനം ചെയ്യുന്ന ഒരു ഉപകരണമാണ്. ഓഫീസുകളിൽ സാധാരണയായി ഉപയോഗിക്കുന്നത് ഡെസ്‌ക്‌ടോപ്പ് ഫ്ലാറ്റ്‌ബെഡ് സ്‌കാനറിന്റെ വ്യതിയാനങ്ങളാണ്, അവിടെ സ്‌കാൻ ചെയ്യുന്നതിനായി ഡോക്യുമെന്റ് ഒരു ഗ്ലാസ് വിൻഡോയിൽ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നു.^[1]ഉപകരണം കൈകൊണ്ട് ചലിപ്പിക്കുന്ന ഹാൻഡ്-ഹെൽഡ് സ്‌കാനറുകൾ, ടെക്‌സ്‌റ്റ് സ്‌കാനിംഗ് "വാണ്ട്സ്(wands)" മുതൽ വ്യാവസായിക രൂപകൽപ്പന, റിവേഴ്സ് എഞ്ചിനീയറിംഗ്, ടെസ്റ്റ് ആൻഡ് മെഷർമെന്റ്, ഓർത്തോട്ടിക്സ്, ഗെയിമിംഗ്, മറ്റ് ആപ്ലിക്കേഷനുകൾ എന്നിവയ്ക്കായി ഉപയോഗിക്കുന്ന 3ഡി സ്കാനറുകളായി പരിണമിച്ചു. സ്കാനറുകൾ ചലിപ്പിക്കുന്ന മെക്കാനിക്കൽ ഡ്രൈവ് സ്കാനറുകൾ സാധാരണയായി വലിയ ഫോർമാറ്റ് പ്രമാണങ്ങൾക്കായി ഉപയോഗിക്കുന്നു, അവിടെ ഫ്ലാറ്റ്ബെഡ് ഡിസൈൻ അപ്രായോഗികമായിരിക്കും.

ആധുനിക സ്കാനറുകൾ സാധാരണയായി ഇമേജ് സെൻസറായി ചാർജ്-കപ്പിൾഡ് ഡിവൈസ് (സിസിഡി) അല്ലെങ്കിൽ കോൺടാക്റ്റ് ഇമേജ് സെൻസർ (സിഐഎസ്) ഉപയോഗിക്കുന്നു, അതേസമയം ഡ്രം സ്കാനറുകൾ, നേരത്തെ വികസിപ്പിച്ചതും ഇപ്പോഴും സാധ്യമായ ഏറ്റവും ഉയർന്ന ഇമേജ് ഗുണനിലവാരത്തിനായി ഉപയോഗിക്കുന്നു, ഇമേജ് സെൻസറിൽ ഫോട്ടോമൾട്ടിപ്ലയർ ട്യൂബ് (പിഎംടി) ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഹൈ-സ്പീഡ് ഡോക്യുമെന്റ് സ്കാനിംഗിനായി ഉപയോഗിക്കുന്ന റോട്ടറി സ്കാനർ, ഫോട്ടോമൾട്ടിപ്ലയറിന് പകരം സിസിഡി അറേ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു തരം ഡ്രം സ്കാനറാണ്. നോൺ-കോൺടാക്റ്റ് പ്ലാനറ്ററി സ്കാനറുകൾ പ്രധാനമായും അതിലോലമായ പുസ്തകങ്ങളുടെയും രേഖകളുടെയും ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നു. ഈ സ്കാനറുകളെല്ലാം സാധാരണയായി പരന്നതും എന്നാൽ ചിലപ്പോൾ സോളിഡുമായ ദ്വിമാന(two-dimensional)ചിത്രങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുന്നു; 3ഡി സ്കാനറുകൾ സോളിഡ് വസ്തുക്കളുടെ ത്രിമാന ഘടന നിർമ്മിക്കുന്നു.

സ്കാനറുകളുടെ അതേ ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഡിജിറ്റൽ ക്യാമറകൾ ഉപയോഗിക്കാം. ഒരു യഥാർത്ഥ സ്കാനറുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ, ഒരു ക്യാമറ ഇമേജ് ഒരു പരിധിവരെ വക്രീകരണം, പ്രതിഫലനങ്ങൾ, നിഴലുകൾ, കുറഞ്ഞ ദൃശ്യതീവ്രത, ക്യാമറ കുലുക്കം (ഇമേജ് സ്റ്റെബിലൈസേഷൻ ഉള്ള ക്യാമറകളിൽ കുറയുന്നു) എന്നിവയ്ക്ക് വിധേയമാണ്. ഡിമാൻഡ് കുറഞ്ഞ ആപ്ലിക്കേഷനുകൾക്ക് റെസല്യൂഷൻ മതിയാകും. ബുക്കിന്റെ സ്പൈന് കേടുപാടുകൾ വരുത്താതെ കട്ടിയുള്ള ഡോക്യുമെന്റുകളിലൂടെ മികച്ച വേഗത, പോർട്ടബിലിറ്റി, നോൺ-കോൺടാക്റ്റ് ഡിജിറ്റൈസ് ചെയ്യൽ എന്നിവയുടെ ഗുണങ്ങൾ ഡിജിറ്റൽ ക്യാമറകൾ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു. 2010-ൽ സ്കാനിംഗ് സാങ്കേതികവിദ്യകൾ 3ഡി സ്കാനറുകൾ ഡിജിറ്റൽ ക്യാമറകളുമായി സംയോജിപ്പിച്ച് ഒബ്‌ജക്റ്റുകളുടെ പൂർണ്ണതയുള്ള വർണ്ണരാജി ഫോട്ടോ-റിയലിസ്റ്റിക് 3ഡി മോഡലുകൾ ഉപയോഗിച്ച് സൃഷ്ടിക്കുകയായിരുന്നു.^[2]

ബയോമെഡിക്കൽ ഗവേഷണ മേഖലയിൽ, ഡിഎൻഎ മൈക്രോഅറേകൾ കണ്ടെത്തുന്നതിനുള്ള ഉപകരണങ്ങളെ സ്കാനറുകൾ എന്നും വിളിക്കുന്നു. ഈ സ്കാനറുകൾ മൈക്രോസ്കോപ്പുകൾക്ക് സമാനമായ ഉയർന്ന മിഴിവുള്ള സംവിധാനങ്ങളാണ് (1 µm/ പിക്സൽ വരെ). സിസിഡി അല്ലെങ്കിൽ ഫോട്ടോമൾട്ടിപ്ലയർ ട്യൂബുകൾ വഴിയാണ് മിഴിവുള്ള ചിത്രങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നത്.

സ്കാനറുകളുടെ ചരിത്രം

പന്തലെഗ്രാഫ്

കാസെല്ലിയുടെ പന്തലെഗ്രാഫ് സംവിധാനം

എഡ്വാർഡ് ബെലിൻ കണ്ടുപിടിച്ച ബെലിനോഗ്രാഫ് BEP2V വയർഫോട്ടോ മെഷീൻ, 1930

ആദ്യകാല ടെലിഫോട്ടോഗ്രഫിയുടെയും ഫാക്സ് ഇൻപുട്ട് ഉപകരണങ്ങളുടെയും പിൻഗാമികളായി ആധുനിക സ്കാനറുകളെ കണക്കാക്കുന്നു.‌

1860-കളിൽ വാണിജ്യാടിസ്ഥാനത്തിൽ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ജിയോവാനി കാസെല്ലി വികസിപ്പിച്ച സാധാരണ ടെലിഗ്രാഫ് ലൈനുകളിലൂടെ പ്രക്ഷേപണം ചെയ്യുന്ന ഫാക്‌സിമൈൽ മെഷീന്റെ ആദ്യകാല രൂപമായിരുന്നു പന്തലെഗ്രാഫ് (Italian: pantelegrafo; French: pantélégraphe). ഇമേജുകൾ സ്കാൻ ചെയ്യുന്നതിനും പുനർനിർമ്മിക്കുന്നതിനും പെൻഡുലങ്ങളുടെ ചലനം നിർണ്ണയിക്കുന്നതിനും, അവ സമന്വയിപ്പിക്കുന്നതിനും ഇത് വൈദ്യുതകാന്തികങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചു. ഇതിന് 150 × 100 മില്ലിമീറ്റർ വരെ വിസ്തൃതിയിൽ കൈയക്ഷരം, ഒപ്പുകൾ അല്ലെങ്കിൽ ഡ്രോയിംഗുകൾ കൈമാറാൻ കഴിയും.

1913-ലെ എഡ്വാർഡ് ബെലിന്റെ ബെലിനോഗ്രാഫ്, ഒരു ഫോട്ടോസെൽ ഉപയോഗിച്ച് സ്കാൻ ചെയ്യുകയും സാധാരണ ഫോൺ ലൈനുകളിൽ സംപ്രേക്ഷണം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു, ഇത് എടി&ടി(AT&T)വയർഫോട്ടോ സേവനത്തിന് അടിസ്ഥാന കാര്യമായി മാറി. യൂറോപ്പിൽ, വയർഫോട്ടോയ്ക്ക് സമാനമായ സേവനങ്ങളെ ബെലിനോ എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്. 1920-കൾ മുതൽ 1990-കളുടെ മധ്യം വരെ ഇത് വാർത്താ ഏജൻസികൾ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു, കൂടാതെ 60 അല്ലെങ്കിൽ 120 rpm (പിന്നീട് മോഡലുകൾ 240 rpm വരെ) സ്റ്റാൻഡേർഡ് വേഗതയിൽ ഒരൊറ്റ ഫോട്ടോഡിറ്റക്റ്റർ ഉപയോഗിച്ച് കറങ്ങുന്ന ഡ്രം ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. അവർ ഒരു ലീനിയർ അനലോഗ് എഎം സിഗ്നൽ സ്റ്റാൻഡേർഡ് ടെലിഫോൺ വോയ്‌സ് ലൈനുകളിലൂടെ റിസപ്റ്ററുകളിലേക്ക് അയയ്ക്കുന്നു, അത് പ്രത്യേക പേപ്പറിൽ ആനുപാതിക തീവ്രത സമന്വയിപ്പിക്കുന്നു. കളർ ഫോട്ടോകൾ മൂന്ന് തരത്തിൽ വേർതിരിച്ച ആർജിബി(RGB)ഫിൽട്ടർ ചെയ്ത ചിത്രങ്ങളായി തുടർച്ചയായി അയച്ചു, പക്ഷേ പ്രക്ഷേപണ ചെലവ് കാരണം പ്രത്യേക ഇവന്റുകൾക്കായി മാത്രം ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ടു.