negara beraja perlembagaan persekutuan di Asia Tenggara From Wikipedia, the free encyclopedia
Malaysia (Jawi: مليسيا) ialah sebuah negara raja berperlembagaan persekutuan di Asia Tenggara yang terdiri daripada 11 buah negeri Melayu, dua negeri Borneo dan tiga wilayah persekutuan yang berkeluasan 330,803 kilometer persegi (127,720 bt2). Malaysia terbahagi kepada dua kawasan yang mengapit Laut China Selatan, iaitu Semenanjung Malaysia dan Malaysia Borneo. Malaysia berkongsi sempadan darat dengan Thailand, Indonesia, dan Brunei dan juga sempadan laut dengan Singapura dan Filipina.[13] Di Malaysia terletaknya Tanjung Piai, titik paling selatan di seluruh tanah besar Eurasia.
Malaysia berakar-umbikan Kerajaan-kerajaan Melayu yang wujud di wilayahnya dan menjadi taklukan Empayar British sejak abad ke-18. Wilayah British pertama di sini dikenali sebagai Negeri-Negeri Selat. Semenanjung Malaysia yang ketika itu dikenali sebagai Tanah Melayu atau Malaya, mula-mula disatukan di bawah komanwel pada tahun 1946, sebelum menjadi Persekutuan Tanah Melayu pada tahun 1948. Pada tahun 1957, Persekutuan Tanah Melayu mencapai kemerdekaannya. Pada tahun 1963, Tanah Melayu bergabung dengan Sabah, Sarawak, dan Singapura bagi membentuk Malaysia. Pada tahun 1965, Singapura terpaksa dikeluarkan dari persekutuan dan menjadi sebuah negara yang bebas.
Ketua negara Malaysia ialah Yang di-Pertuan Agong, iaitu raja elektif yang terpilih dan diundi daripada 9 kalangan raja negeri Melayu. Ketua eksekutif kerajaan pula ialah Perdana Menteri. Ibu negara Malaysia ialah Kuala Lumpur, manakala Putrajaya merupakan pusat kerajaan persekutuan. Malaysia ialah sebuah negara perintis Persatuan Negara-Negara Asia Tenggara dan Pertubuhan Persidangan Islam, dan ialah anggota Kerjasama Ekonomi Asia-Pasifik, Negara-Negara Komanwel, dan Pergerakan Negara-Negara Berkecuali.
Nama "Malaysia" adalah gabungan perkataan "Malays" dan akhiran Latin-Yunani "-ia"/"-ία"[14] yang boleh diterjemahkan sebagai "tanah orang Melayu".[15] Asal perkataan 'Melayu' tertakluk kepada pelbagai teori. Mungkin berasal dari bahasa Sanskrit iaitu "Himalaya", merujuk pada daerah yang tinggi di pergunungan, atau "Malaiyur-pura", yang bererti kota gunung.[16] Teori lain mendakwa asalnya terletak pada perkataan Tamil "malai" dan "ur" yang bermaksud "gunung" dan "bandar, tanah".[17][18][19] Cadangan lain adalah bahawa ia berasal dari peristiwa Pamalayu yang bermaksud Ekspedisi Melayu. Sebuah cadangan adalah bahawa ia berasal dari kata Jawa iaitu "mlaya" dan "mlayu" yang bermaksud "lari", dari sebuah sungai, Sungai Melayu, yang dinamakan kerana arusnya.[16] Varian juga telah muncul dalam catatan yang lebih tua dari abad ke-11, sebagai toponim untuk kawasan di Sumatera atau merujuk ke wilayah yang lebih besar di sekitar Selat Melaka.[20] Teks Sanskrit Vayu Purana, yang dianggap telah wujud sejak milenium pertama CE, menyebut sebuah tanah bernama 'Malayadvipa' yang dikenal pasti oleh sarjana tertentu sebagai semenanjung Tanah Melayu moden.[21][22][23][24][25] Catatan lain ialah pada abad ke-2 Geografi Ptolemy yang menggunakan nama Malayu Kulon untuk pantai barat Semenanjung Emas, dan rekod Yijing abad ke-7 tentang Malayu.[20]
Pada sebuah ketika, Kerajaan Melayu mengambil namanya dari Sungai Melayu.Ia dianggap telah berkembang menjadi etnonim kerana Melaka menjadi kuasa wilayah pada abad ke-15. Pengislaman membentuk identiti etnik beragama di Melaka, dengan istilah 'Melayu' muncul. Mungkin secara khusus merujuk kepada penutur Melayu tempatan yang dianggap setia kepada Sultan Melaka. Penggunaan awalan Malayos oleh Portugis merujuk kepada orang-orang Melaka yang berkuasa. Keunggulan pedagang dari Melaka menyebabkan 'Melayu' bergaul dengan pedagang Muslim, dan dari situ mereka dikaitkan dengan kumpulan budaya dan linguistik yang lebih luas.[20] Melaka dan kemudiannya Johor mendakwa mereka adalah pusat kebudayaan Melayu, kedudukan yang disokong oleh Inggeris.[26]
Setelah ekspedisi pengemudi Perancis Jules Dumont d'Urville ke Oceania pada tahun 1826, sarjana Jerman Johann Friedrich Blumenbach mengusulkan istilah "Malaysia", "Mikronesia" dan "Melanesia" kepada Société de Géographie pada tahun 1831, membezakan budaya Pasifik dan kumpulan pulau ini dari istilah sedia ada "Polinesia". Dumont d'Urville menggambarkan Malaysia sebagai "kawasan yang biasanya dikenali sebagai Hindia Timur".[27] Pada tahun 1850, ahli etnologi Inggeris, George Samuel Windsor Earl, menulis dalam Journal of the Indian Archipelago and Eastern Asia, mengusulkan untuk menamakan pulau-pulau di Asia Tenggara sebagai "Melayunesia" atau "Indunesia", mengikut bekas penaaman.[28] Nama Malaysia mula digunakan untuk melabel lokasi yang menjadi Kepulauan Melayu.[29]
Negara yang memperoleh kemerdekaan dari Inggeris pada tahun 1957 mengambil nama "Persekutuan Tanah Melayu" yang dipilih sebagai pilihan daripada nama lain yang berpotensi seperti "Langkasuka", setelah kerajaan bersejarah yang terletak di bahagian atas Semenanjung Tanah Melayu.[30][31] Ahli politik di Filipina memikirkan untuk menamakan semula negara mereka "Malaysia" sebelum negara "moden" itu mengambil nama.[32]
Manusia pertama yang menduduki Semenanjung Melayu berkemungkinan ialah kaum Negrito.[33] Perantau dan pedagang dari India dan China dipercayai tiba di Semenanjung Tanah Melayu seawal abad pertama, membentuk pusat perdagangan dan beberapa bandar pesisiran sekitar abad kedua dan ketiga Masihi. Kedatangan mereka telah menyebarkan pengaruh budaya yang kuat terhadap masyarakat tempatan, dan penerimaan agama Buddha dan Hindu dalam kalangan masyarakat Melayu lama. Kerajaan Langkasuka merupakan antara kerajaan awal yang berkembang di Semenanjung Tanah Melayu iaitu bermula sekitar abad kedua Masihi di utara Semenanjung dan kekal wujud sehingga abad ke-15. Dari abad ke-7 hingga ke-13, kebanyakan kawasan Semenanjung Melayu ditakluki oleh empayar Srivijaya yang beribu kota di Palembang di pulau Sumatera. Setelah kejatuhan Srivijaya, empayar Majapahit yang berpangkalan di Jawa meluaskan pengaruhnya ke kawasan-kawasan Indonesia, Semenanjung Malaysia, dan pesisiran Pulau Borneo. Pada abad ke-15, Parameswara, seorang putera dari bekas Kerajaan Singapura Lama, mengasaskan sebuah negeri baru yang dikenali sebagai Kesultanan Melayu Melaka. Agama Islam mula tersebar di Semenanjung Tanah Melayu setelah pengislaman Parameswara. Melaka juga menjadi satu pusat komersial terpenting pada zaman itu sehingga dapat menarik para pedagang dari seluruh kawasan sekitarnya.
Pada tahun 1511, Melaka telah mula dijajah oleh Portugis, dan kemudiannya dirampas oleh Belanda pada tahun 1641. Empayar British pula mula bertapak di Semenanjung Tanah Melayu pada tahun 1786, setelah Kesultanan Kedah dipaksa memajakkan Pulau Pinang kepada Syarikat Hindia Timur British.[34] British kemudiannya berjaya menduduki Singapura pada tahun 1819,[35] dan Melaka pada tahun 1824 ekoran Perjanjian Inggeris-Belanda 1824 yang memecahkan kepulauan Melayu kepada kawasan taklukan British dan Belanda. Pada tahun 1826, British dapat memerintah secara langsung di Pulau Pinang, Singapura, Melaka dan pulau Labuan menerusi penubuhan Negeri-Negeri Selat. Bermula abad ke-20, empat negeri Melayu yang dikenali sebagai Negeri-negeri Melayu Bersekutu mula menerima penasihat British bagi memberi nasihat dalam hal ehwal pentadbiran Sultan. Lima negeri Melayu yang lain, iaitu Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu, yang tidak diperintah secara langsung dari London, akhirnya turut menerima penasihat British. Sabah mula ditadbir sebagai Borneo Utara setelah Sultan Brunei dan Sultan Sulu menyerahkan hak pemerintahan jajahan mereka kepada British antara tahun 1877 dan 1878. Sarawak pula mula diserahkan oleh Kesultanan Brunei kepada James Brooke yang memerintah sebagai Raja Putih bagi kerajaan Sarawak yang berdaulat sehingga diserahkan kepada pemerintahan langsung British pada tahun 1946.[36]
Pada Perang Dunia Kedua, tentera Jepun menyerang lalu menduduki Tanah Melayu, Sabah, Sarawak, dan Singapura selama tiga tahun lebih.[37] Setelah kekalahan Jepun dalam Perang Dunia Kedua, masyarakat tempatan mula menyambut baik perjuangan demi kemerdekaan.[38] Rancangan pasca perang British untuk menyatukan pentadbiran Tanah Melayu menjadi jajahan tunggal iaitu Malayan Union ditentang oleh orang Melayu yang membantah tindakan British yang cuba melemahkan kuasa raja-raja Melayu dan mencabul hak istimewa masyarakat Melayu dalam pentadbiran Malayan Union.[39] Pada tahun 1946, Malayan Union terbentuk di seluruh wilayah taklukan British di Tanah Melayu kecuali Singapura, namun kemudiannya dibubarkan pada tahun 1948 setelah bantahan keras dari seluruh masyarakat. Persekutuan Tanah Melayu ditubuhkan pula pada tahun 1948 bagi menjamin kedudukan raja-raja Melayu dan hak istimewa orang Melayu, namun statusnya kekal sebagai wilayah naungan British. Pada masa yang sama, pemberontak pimpinan Parti Komunis Malaya telah melancarkan gerila untuk mengusir British dari Tanah Melayu bagi menubuhkan sebuah negara komunis, sehingga mencetuskan darurat dari tahun 1948 hingga 1960. Beberapa kempen ketenteraan dan sosial telah diadakan bagi membanteras kegiatan komunis.
Ketika pertengahan zaman darurat, Tanah Melayu diisytiharkan sebagai sebuah negara merdeka pada 31 Ogos 1957, diikuti penyerahan kalah oleh gerila komunis tiga tahun berikutnya. Pada tahun 1963, Tanah Melayu, Sabah, Sarawak dan Singapura bergabung untuk membentuk Malaysia. Tarikh yang dicadangkan untuk pembentukan Malaysia pada mulanya adalah 31 Ogos 1963, sempena sambutan kemerdekaan Tanah Melayu, Sarawak dan Sabah daripada British. Namun, pengisytiharan persekutuan Malaysia terpaksa ditunda hingga 16 September 1963 disebabkan tentangan kerajaan Indonesia pimpinan Soekarno serta cubaan Parti Rakyat Bersatu Sarawak untuk menangguhkan pembentukan Malaysia.[40]
Setelah pembentukan Malaysia, pelbagai ketegangan telah berlaku termasuklah peristiwa Konfrontasi Indonesia terhadap Malaysia. Kegiatan gerila komunis di Semenanjung dan Borneo juga kembali berleluasa sehingga mengakibatkan darurat kedua di Semenanjung dan Sarawak. Pada tahun 1965, Singapura telah dikeluarkan dari persekutuan setelah masalah kesalahfahaman antara Singapura dan kerajaan persekutuan. Pada tahun 1969, ketegangan antara kaum semakin memuncak di negara ini sehingga menyebabkan berlakunya rusuhan antara kaum.[41][42] Selepas peristiwa rusuhan itu, Dasar Ekonomi Baru telah diperkenalkan oleh Perdana Menteri, Tun Abdul Razak, dengan tujuan meningkatkan penguasaan ekonomi negara oleh bumiputera ("orang peribumi", termasuk orang Melayu dan orang asli serta peribumi lain di Sabah dan Sarawak) berbanding kaum-kaum lain. Oleh itu, sistem kerajaan cuba menggabungkan pembangunan ekonomi keseluruhan dengan dasar politik dan ekonomi yang memupuk penyertaan sama-rata semua kaum.[43]
Ketika negara dipimpin oleh Mahathir Mohamad, Malaysia menyaksikan pertumbuhan ekonomi sepanjang tahun 1980-an dan 1990-an.[44] Pada masa itu, Malaysia beralih daripada ekonomi berasaskan pertanian kepada ekonomi berasaskan perindustrian termasuk komputer dan barangan elektronik pengguna. Pada masa yang sama, wajah bumi Malaysia berubah kerana perkembangan pelbagai projek mega, antaranya ialah Menara Berkembar Petronas (yang mencapai taraf bangunan komersial tertinggi di dunia sebaik sahaja siap dibina pada tahun 1998), Lapangan Terbang Antarabangsa Kuala Lumpur, Projek Lebuhraya Utara Selatan, Litar Antarabangsa Sepang, Koridor Raya Multimedia, empangan hidroelektrik Bakun dan pembangunan pusat pentadbiran persekutuan baru, iaitu Putrajaya.
Pada akhir 1990-an, krisis kewangan Asia telah menjejaskan ekonomi Malaysia sehingga menyebabkan mata wang dan saham negara hampir jatuh, namun Malaysia berjaya menanganinya.[45] Pada tahun 2013, telah berlaku insiden pencerobohan Lahad Datu di Sabah oleh tentera militan Sulu dan ini membawa kepada tindakan ketenteraan Malaysia yang terhadap pencerobohan tersebut. Akhirnya, kemenangan berpihak kepada Malaysia apabila berjaya mengekang kegiatan pencerobohan militan berkenaan.[46]
Pada tahun 2015, Perdana Menteri iaitu Najib Razak telah terbabit dengan skandal rasuah 1MDB yang menjadi antara skandal rasuah global yang terbesar.[47]Kes ini telah menyebabkan perubahan corak politik di negara ini yang menyaksikan kejatuhan parti politik pemerintah pada tahun 2018, pertama kali sejak kemerdekaan. Pada tahun 2020, negara ini terus dilanda krisis politik diselangi krisis ekonomi dan kesihatan akibat Pandemik COVID-19, menyaksikan pertukaran kerajaan paling banyak dalam tempoh lima tahun.[48] Semasa pilihan raya umum 2022, Malaysia buat pertama kali menyaksikan parlimen tergantung akibat ketiadaan parti yang mencapai majoriti kerusi Dewan Rakyat.[49] Akhirnya pada 24 November 2022, Anwar Ibrahim telah dilantik sebagai Perdana Menteri ke-10 setelah kerajaan perpaduan berjaya dibentuk antara Pakatan Harapan dan Barisan Nasional.[50]
Malaysia ialah sebuah negara persekutuan yang mengamalkan sistem Raja Berperlembagaan dan Demokrasi Berparlimen. Ketua negara bagi negara ini ialah Yang di-Pertuan Agong yang dipilih dari kalangan sembilan Raja Melayu untuk tempoh lima tahun. Sembilan negeri Melayu di Semenanjung Malaysia ditadbir oleh Raja berdaulat di negeri masing-masing manakala empat negeri lain yang tidak mempunyai Raja diperintah oleh Yang di-Pertua Negeri. Ketua kerajaan bagi negara ini pula ialah Perdana Menteri.
Badan perundangan di Malaysia juga dibahagikan kepada peringkat persekutuan dan peringkat negeri. Struktur parlimen kerajaan persekutuan terdiri daripada Dewan Rakyat di peringkat rendah dan Dewan Negara di peringkat dewan pertuanan. Kesemua 222 ahli Dewan Rakyat akan dipilih daripada kawasan masing-masing bagi tempoh maksimum lima tahun. Dewan Negara pula dianggotai 70 orang yang bertaraf senator, dengan 26 orang dipilih oleh kesemua 13 Dewan Undangan Negeri, dan 44 anggota yang lain dilantik oleh Yang di-Pertuan Agong dengan nasihat Perdana Menteri. Parlimen Malaysia mengamalkan sistem berbilang parti dan kerajaan dipilih berdasarkan sistem pemenang undi terbanyak. Pilihan raya umum diadakan setiap lima tahun bagi melantik ahli Dewan Rakyat. Hanya Warganegara Malaysia yang berumur 18 tahun dan ke atas layak untuk mengundi namun tidak diwajibkan.
Kabinet Malaysia merupakan badan eksekutif utama bagi negara ini dan diketuai oleh Perdana Menteri. Perdana Menteri merupakan seorang ahli Dewan Rakyat yang dilantik oleh Yang di-Pertuan Agong setelah diyakini mendapat sokongan majoriti ahli Dewan. Ahli Kabinet juga terdiri daripada ahli Dewan Rakyat dan Dewan Negara yang dilantik oleh Perdana Menteri.
Sistem perundangan negara Malaysia berasaskan Undang-undang Inggeris. Mahkamah tertinggi di Malaysia ialah Mahkamah Persekutuan, lalu diikuti dengan Mahkamah Rayuan dan dua Mahkamah Tinggi, iaitu Mahkamah Tinggi Malaya bagi Semenanjung Malaysia dan Mahkamah Tinggi Sabah dan Sarawak bagi Malaysia Timur. Mahkamah Khas Raja-Raja juga ditubuhkan bagi membicarakan kes berkaitan dengan Raja-Raja Melayu dan kerabat baginda. Sistem mahkamah syariah berasingan dari mahkamah awam untuk menerima kes-kes yang melibatkan umat Islam di Malaysia.[51] Sistem mahkamah syariah sama paras dengan sistem mahkamah biasa dan menjalani pembaharuan yang menyaksikan pelantikan hakim-hakim dalam kalangan wanita.[52]
Malaysia merupakan sebuah negara persekutuan yang terdiri daripada 13 negeri dan tiga wilayah persekutuan. 11 negeri dan dua wilayah persekutuan terletak di Semenanjung Malaysia manakala dua negeri dan satu wilayah persekutuan terletak di Malaysia Timur. Kebanyakan negeri di Semenanjung dibahagikan kepada daerah dan diikuti dengan mukim. Negeri Kelantan dibahagikan kepada jajahan diikuti dengan daerah dan mukim. Negeri Sarawak dan Sabah pula dibahagikan kepada beberapa bahagian diikuti dengan daerah dan daerah kecil.
Kuasa pentadbiran di setiap negeri dibahagikan antara kerajaan persekutuan dan kerajaan negeri, dengan kedua-duanya mempunyai bidang kuasa yang berbeza. Wilayah persekutuan pula ditadbir secara langsung oleh kerajaan persekutuan. Setiap negeri mempunyai Dewan Undangan Negeri tersendiri yang ahlinya dipilih dalam pilihan raya. Kerajaan negeri diketuai oleh Ketua Menteri, dengan gelaran berbeza mengikut negeri, iaitu Menteri Besar bagi sembilan negeri Melayu beraja, Ketua Menteri bagi Melaka, Pulau Pinang dan Sabah manakala Sarawak menggunakan gelaran Premier. Pilihan raya bagi semua negeri kecuali Sarawak kebiasaannya akan dilakukan bersama dengan pilihan raya persekutuan.
13 negeri ini terbentuk berdasarkan kerajaan-kerajaan Melayu yang terdahulu, dengan sembilan negeri Melayu di Semenanjung masih mengekalkan keluarga diraja mereka sebagai pemerintah utama. Yang di-Pertua Negeri pula dilantik oleh Yang di-Pertuan Agong bagi negeri-negeri yang tidak beraja setelah berunding dengan Ketua Menteri bagi negeri itu. Setiap negeri mempunyai perlembagaan bertulis yang tersendiri, dengan Sabah dan Sarawak diberikan kuasa autonomi yang lebih besar berbanding negeri lain, antaranya termasuklah kawalan dan polisi imigresen yang tersendiri dan status wilayah yang berlainan.
Pentadbiran peringkat rendah pula dijalankan oleh pihak berkuasa tempatan yang terdiri daripada 14 Majlis Bandaraya, 38 Majlis Perbandaran dan 97 Majlis Daerah. Perlembagaan Persekutuan menetapkan bahawa kedudukan pihak berkuasa tempatan di setiap negeri kecuali wilayah persekutuan terletak di bawah hal ehwal kerajaan negeri.
Malaysia merupakan sebuah negara perintis Persatuan Negara-Negara Asia Tenggara (ASEAN) dan Pertubuhan Persidangan Islam.[53][54] Malaysia juga menganggotai pelbagai pertubuhan antarabangsa yang lain seperti Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, Kerjasama Ekonomi Asia-Pasifik, Pertubuhan Lapan Negara Membangun dan Pergerakan Negara-Negara Berkecuali.[55][56] Sebagai bekas jajahan British, Malaysia juga menganggotai Negara-Negara Komanwel.[57]
Malaysia di awal pembentukannya menjalinkan dasar luar yang lebih probarat dan antikomunis. Namun semasa pentadbiran Tun Abdul Razak, Malaysia mula mengubah dasar luarnya kepada sebuah negara berkecuali, dengan mula menyertai Pergerakan Negara-Negara Berkecuali dan mengiktiraf Republik Rakyat China pada tahun 1974. Peralihan dasar ini diteruskan oleh Mahathir Mohamad dengan mengetengahkan regionalisme dan retorik yang kadang kala bernada antibarat.
Malaysia tidak mengadakan hubungan diplomatik dengan Israel disebabkan sentimen Kerajaan Malaysia terhadap negara Yahudi tersebut.[58] Brunei dan Malaysia pada tahun 2008 mengumumkan pengakhiran tuntutan terhadap tanah, untuk menyelesaikan masalah berkaitan sempadan maritim mereka. Tuntutan semula tanah Singapura telah menyebabkan ketengangan antara kedua-dua negara, dan pertikaian sempadan laut terjadi dengan Indonesia.[59] Malaysia juga terlibat di dalam konflik Kepulauan Spratly, di mana sebahagian besar Laut China Selatan dituntut China, termasuk kawasan perairan Malaysia.
Keperluan pertahanan Malaysia ditugaskan kepada Angkatan Tentera Malaysia (ATM) yang terdiri daripada 3 cabang, iaitu Tentera Laut Diraja Malaysia (TLDM), Tentera Darat Malaysia (TDM), dan Tentera Udara Diraja Malaysia (TUDM). Malaysia tidak mengamalkan pengerahan tenaga rakyat; sesiapa yang ingin menyertai tentera haruslah berumur sekurang-kurangnya 18 tahun. 1.9% KDNK Malaysia diperuntukkan untuk tentera yang mengambil 1.23% guna tenaga Malaysia.[60]
Malaysia merupakan merupakan negara ke-66 terbesar di dunia dengan jumlah keluasannya sebanyak 330,803 km2 (127,724 bt2). Malaysia bersempadan darat dengan Thailand di Malaysia Barat dan Indonesia serta Brunei di Malaysia Timur. Malaysia dan Singapura yang dipisahkan oleh Selat Johor dihubungkan melalui satu tambak kecil dan satu jambatan. Malaysia juga bersempadan maritim dengan Filipina dan Vietnam. Malaysia merupakan satu-satunya negara yang mempunyai wilayah di tanah besar Asia dan kepulauan Melayu.
Malaysia terbahagi kepada dua bahagian yang dipisahkan oleh Laut China Selatan. Semenanjung Malaysia yang merangkumi 40 peratus keluasan negara ini, mempunyai kepanjangan 740 kilometer (460 batu) dari utara ke selatan manakala lebar maksimumnya adalah 322 kilometer (200 batu). Kawasan pantai barat dan pantai timur Semenanjung dipisahkan oleh Banjaran Titiwangsa, yang mencapai titik tertinggi mencecah 2,183 meter di puncak Gunung Korbu. Garis tepi lautnya berukuran kira-kira 1,931 kilometer (1,200 batu) panjangnya.[61]
Malaysia Timur yang terletak di Pulau Borneo, mempunyai garis pantai sepanjang 2,607 kilometer. Sabah dibahagi oleh Banjaran Crocker di mana terletaknya Gunung Kinabalu iaitu gunung tertinggi di Malaysia pada 4,095.2 meter (13,436 kaki). Gunung ini yang terletak di Taman Negara Kinabalu mendapat pengiktirafan sebagai Tapak Warisan Dunia UNESCO.[62] Sarawak pula mempunyai Gua Mulu, yang merupakan sistem gua terbesar di dunia dan terletak di Taman Negara Gunung Mulu. Sungai terpanjang di Malaysia ialah Sungai Rajang yang terletak di Sarawak.
Malaysia mempunyai iklim khatulistiwa yang dicirikan oleh monsun tahunan barat daya (April hingga Oktober) dan timur laut (Oktober hingga Februari), dan mempunyai purata curahan hujan sebanyak 250 sentimeter (98 in).[61] Hampir dua pertiga daripada keseluruhan tanah di Malaysia adalah berhutan, dengan sejumlah hutan "pamah" di bawah altitud 760 meter (2,493 ka). Terdapat paya bakau yang meliputi kawasan seluas 1,425 kilometer persegi (550 bt2).[61]
Tanjung Piai yang terletak di negeri selatan Johor merupakan titik paling selatan di tanah besar Asia.[63][64]
Malaysia merupakan sebuah pasaran ekonomi yang secara relatifnya berorientasi terbuka dan merupakan industri baharu.[66] Malaysia mempunyai ekonomi ke-36 terbesar di dunia mengikut KDNK nominal dan ke-31 terbesar mengikut PPP. Pada tahun 2017, sektor perkhidmatan merupakan penyumbang terbesar dalam KDNK negara dengan 53.6 peratus diikuti sektor perindustrian yang menyumbang 37.6 peratus. Sektor pertanian pula menyumbang 8.8 peratus dari jumlah KDNK negara.[67] Malaysia mempunyai kadar pengangguran yang rendah iaitu 3.9 peratus.[68] Pertukaran asingnya pula merupakan ke-24 terbesar di dunia.
Malaysia merupakan pengeksport ke-23 terbesar dan pengimport ke-25 terbesar di dunia.[69][70] Sektor perdagangan Malaysia diperkuat dengan laluan perkapalan di Selat Melaka. Malaysia merupakan pengeksport sumber alam dan pertanian, di mana petroleum merupakan eksport terbesar. Malaysia pernah menjadi pengeksport utama bijih timah dan getah. Kini, negara ini merupakan negara penghasil minyak sawit terbesar di dunia.[71] Sektor perkilangan juga menjadi penyumbang utama kepada ekonomi negara.
Malaysia mempunyai jaringan jalan raya ke-26 terbesar di dunia, dengan anggaran jumlah panjang jalan raya sepanjang 238,823 kilometer. Malaysia juga mempunyai jaringan kereta api yang menjangkau kira-kira 2,783 kilometer. Sistem transit aliran ringan terdapat di beberapa bandar, seperti Kuala Lumpur.[72] Malaysia mempunyai 114 lapangan terbang, dan antara yang tersibuk ialah Lapangan Terbang Antarabangsa Kuala Lumpur yang merupakan lapangan terbang tersibuk ke-12 di Asia. Malaysia juga mempunyai tujuh pelabuhan, dengan Pelabuhan Klang merupakan pelabuhan utama di negara ini.
Infrastruktur tenaga Malaysia sebahagian besarnya didominasi oleh Tenaga Nasional, syarikat utiliti elektrik terbesar di Asia Tenggara. Penduduk di Semenanjung Malaysia. Malaysia juga mempunyai syarikat utiliti elektrik yang lain, iaitu Sarawak Energy dan Sabah Electricity. Penghasilan tenaga di Malaysia sebahagian besarnya berasaskan sumber minyak dan gas asli, yang bergantung kepada rizab sumber alam negara ini.
Pada tahun 2002, Agensi Angkasa Negara (Angkasa) dibentuk untuk menguruskan segala kegiatan Malaysia di angkasa, sambil memupuk pendidikan dan ujikaji angkasa.
Sebagai usaha melahirkan keupayaan pertahanan kendiri sambil menyokong pembangunan negara, Malaysia menswastakan beberapa kemudahan tenteranya pada 1970-an. Maka terbentuklah industri pertahanan yang dipantau oleh Majlis Industri Pertahanan Malaysia sejak tahun 1999. Kerajaan cuba memupuk daya saing dalam sektor ini sehingga giat memasarkan industri pertahanan. Salah 1 caranya ialah Pameran Aeroangkasa dan Maritim Antarabangsa Langkawi, salah sebuah pertunjukan pertahanan dan khidmat awam.[73]
Pada tahun 2007 Malaysia telah menghantar angkasawan pertama negara iaitu Dato Dr Sheikh Muzaffar ke angkasa dan melancarkan satelit dengan kerjasama negara Rusia.
Pecahan etnik di Malaysia (2020) | ||||
---|---|---|---|---|
Bumiputera | 69.4% | |||
Cina | 23.2% | |||
India | 6.7% | |||
Lain-lain | 0.7% |
Menurut Jabatan Perangkaan Malaysia, Malaysia mempunyai populasi seramai 32,447,385 orang pada tahun 2020. Malaysia juga mempunyai kepadatan penduduk yang dianggarkan seramai 96 orang perkilometer persegi. Penduduk berwarganegara Malaysia membentuk 91.8 peratus dari jumlah penduduk.[74] Populasi negara ini lebih tertumpu di Semenanjung Malaysia, di mana kira-kira 20 juta daripada 28 juta penduduk Malaysia tinggal di bahagian ini. Kuala Lumpur, ibu negara bagi Malaysia mempunyai jumlah penduduk paling ramai iaitu hampir dua juta orang. Kajang yang terletak di negeri Selangor pula menjadi bandar kedua terbesar di negara ini dengan jumlah penduduk kira-kira sejuta orang. Kira-kira 75 peratus penduduk negara ini tinggal di kawasan bandar.
Majoriti warganegara Malaysia merupakan bumiputera, iaitu dianggarkan seramai 69.4 peratus dari jumlah penduduk. Kumpulan terbesar dalam kelompok masyarakat bumiputera ini ialah orang Melayu, yang didefinisikan di dalam Perlembagaan sebagai umat Islam yang mengamalkan adat dan budaya Melayu. Kelompok bumiputera juga terdiri daripada penduduk peribumi bukan Melayu di Sabah dan Sarawak, antaranya termasuklah Iban, Bidayuh, Melanau, Kadazan-Dusun, Bajau dan lain-lain. Masyarakat orang asli yang membentuk kumpulan minoriti di Semenanjung Malaysia juga merupakan sebahagian daripada kelompok bumiputera.
Malaysia juga mempunyai penduduk berbangsa Cina yang menjadi masyarakat bukan bumiputera terbesar di negara ini yang membentuk kira-kira 23.2 peratus dari jumlah penduduk. Penduduk berbangsa India pula membentuk hampir 6.8 peratus. Masyarakat Cina ini kebanyakannya berketurunan Han manakala masyarakat India pula kebanyakannya berketurunan Tamil.
Malaysia dianggarkan mempunyai lebih tiga juta pekerja asing, atau hampir 10 peratus dari jumlah populasi negara ini kesan daripada peningkatan keperluan tenaga kerja buruh. Malaysia juga menempatkan kira-kira 171,500 orang pelarian dan pencari suaka yang kebanyakannya berasal dari Myanmar, Filipina dan Indonesia.
Pecahan agama di Malaysia (2020) | ||||
---|---|---|---|---|
Islam | 63.5% | |||
Buddha | 18.7% | |||
Kristian | 9.1% | |||
Hindu | 6.1% | |||
Tidak beragama | 1.8% | |||
Lain-lain/Tidak diketahui | 0.9% |
Perlembagaan Malaysia menjamin kebebasan beragama, dan Islam merupakan agama rasmi Malaysia. Menurut perangkaan Banci Penduduk dan Perumahan 2020, kira-kira 63.5 peratus penduduk menganut agama Islam; 18.7 peratus Buddha; 9 peratus merupakan Kristian; 6.1 peratus Hindu; dan 0.9 peratus yang lain mengamalkan ajaran lain seperti Sikhisme dan Konfusianisme. Terdapat juga penduduk yang tidak beragama yang membentuk 1.8 peratus dari keseluruhan penduduk.[75]
Semua orang Melayu dikira beragama Islam mengikut Perkara 160 Perlembagaan Malaysia.[76] Menurut statistik Banci 2000, 75.9% orang Cina mengaku beragama Buddha, diikuti penganut Taoisme (10.6%) dan Kristian (9.6%), di samping sebilangan Hui-Muslim di tempat-tempat tertentu seperti Pulau Pinang. Majoriti orang India Malaysia beragama Hindu (84.5%), diikuti penganut Kristian (7.7%) dan Islam (3.8%), lebih 150,000 beragama Sikh dan 1,000 penganut Jain. Kristian merupakan agama utama masyarakat Bumiputera bukan Melayu (50.1%), di samping 36.3% lagi umat Islam dan 7.3% pengikut agama tradisional.[77]
Umat Islam di Malaysia majoritinya mengikut aliran Ahli Sunah Waljamaah dan bermazhab Syafii. Umat Islam juga diwajibkan menurut keputusan Mahkamah Syariah untuk perihal berkenaan agama Islam. Hakim syariah "sewajarnya mengikuti fahaman perundangan Syafii selaku mazhab utama" di Malaysia.[78]
Bahasa rasmi dan kebangsaan Malaysia adalah Bahasa Melayu Malaysia, salah satu bentuk standard bagi Bahasa Melayu. Sebelum ini, nama Bahasa Malaysia juga pernah diguna pakai secara rasmi namun kerajaan kini menggunakan semula terma Bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi. Akta Bahasa Kebangsaan 1967 juga menetapkan bahawa tulisan rumi merupakan tulisan rasmi bagi bahasa kebangsaan namun penggunaan tulisan Jawi juga masih dibenarkan.
Bahasa Inggeris merupakan bahasa kedua di negara ini, dengan penggunaannya dibenarkan bagi beberapa perkara tertentu menurut Akta Bahasa Kebangsaan 1967. Hanya negeri Sarawak yang menjadikan Bahasa Inggeris sebagai bahasa rasmi negeri bersama dengan Bahasa Melayu. Bahasa Inggeris Malaysia merupakan satu bentuk standard Bahasa Inggeris bagi negara ini, yang berasaskan Bahasa Inggeris British. Bahasa Inggeris Malaysia juga banyak diguna pakai dalam urusan harian masyarakat di negara ini, bersama-sama dengan Manggeris, iaitu satu bentuk Bahasa Inggeris sehari-hari masyarakat negara ini yang bercampur dengan Bahasa Melayu, Cina dan Tamil. Kerajaan Malaysia juga mengambil langkah bagi mengurangkan penggunaan bahasa rojak dan Manggeris dalam kalangan masyarakat.[79]
Rakyat Malaysia juga bertutur dalam sejumlah 137 bahasa hidup.[80] Terdapat 41 bahasa hidup yang masih mempunyai penutur di Semenanjung Malaysia. Kaum peribumi di Malaysia Timur pula bertutur dalam bahasa tersendiri yang saling mempunyai hubungan sesama mereka. Bahasa Iban ialah bahasa etnik utama di Sarawak manakala Bahasa Dusun dan Bahasa Kadazan merupakan antara bahasa utama yang dituturkan penduduk peribumi Sabah.[81] Orang Cina di Malaysia pula kebanyakannya bertutur menggunakan dialek Cina yang berasal dari selatan China. Antara ragam bahasa Cina utama di negara ini termasuklah Mandarin, Hokkien dan Kantonis. Orang India pula kebanyakannya bertutur dalam Bahasa Tamil. Bahasa Kreol turut dituturkan oleh masyarakat Malaysia yang berketurunan Eropah seperti di Melaka.
Sektor pendidikan Malaysia diselia oleh Kementerian Pendidikan Malaysia, manakala Kementerian Pendidikan Tinggi Malaysia mentadbir hal ehwal pengajian tinggi.[82] Kebiasaannya kanak-kanak di negara ini akan mula bersekolah di tadika seawal usia empat tahun. Prasekolah juga ditubuhkan bagi kanak-kanak berusia lima hingga enam tahun. Rakyat Malaysia memulakan pendidikan rendah bermula umur tujuh tahun. Sekolah rendah di Malaysia terbahagi kepada dua jenis, iaitu sekolah kebangsaan yang menggunakan Bahasa Melayu sebagai bahasa perantara dan sekolah vernakular yang menggunakan bahasa Cina dan Tamil dalam sesi pembelajaran. Tempoh pembelajaran di sekolah rendah mengambil masa selama enam tahun.[83]
Penduduk negara ini juga memulakan pendidikan menengah semasa berusia 13 tahun. Terdapat pelbagai jenis sekolah menengah di negara ini termasuklah sekolah menengah harian, sekolah menengah agama, sekolah menengah berasrama biasa dan sekolah berasrama penuh. Tempoh pembelajaran di sekolah menengah mengambil masa selama lima tahun. Sebelum menamatkan pendidikan menengah, setiap pelajar akan menduduki peperiksaan Sijil Pelajaran Malaysia (SPM). Pelajar seterusnya diberikan pilihan untuk meneruskan pembelajaran ke peringkat pengajian tinggi sama ada di matrikulasi, institut perguruan atau ke universiti. Peperiksaan Sijil Tinggi Persekolahan Malaysia (STPM) juga diadakan bagi pelajar yang melanjutkan pelajaran di sekolah menengah tinggi atau Tingkatan 6.
Sebelum sistem matrikulasi diperkenalkan, pelajar yang hendak memasuki universiti awam perlu melanjutkan lagi persekolahan menengah selama 18 bulan untuk Sijil Tinggi Persekolahan Malaysia (STPM).[84]
Kerajaan melaksanakan sistem penjagaan kesihatan sejagat di samping membenarkan perusahaan perubatan swasta. Sistem penjagaan kesihatan Malaysia mewajibkan doktor untuk berkhidmat di hospital awam selama 3 tahun untuk memastikan kakitangan yang mencukupi di hospital-hospital berkenaan. Kerajaan berdepan dengan masalah kekurangan pusat perubatan di luar bandar, dan menanganinya dengan membangunkan sistem "Tele-Jagaan Primer".[85]
Pada tahun 2008, kadar kematian bayi di Malaysia berada pada takat 5.92 per 1000 orang.[86]
Malaysia merupakan sebuah negara yang mempunyai penduduk berbilang etnik, budaya dan bahasa. Pengaruh luar terhadap budaya negara ini wujud sejak zaman perdagangan dahulu lagi dengan kebanyakannya datang dari China dan India. Pengaruh budaya lain juga wujud termasuklah Parsi, Arab dan British.
Pada tahun 1971, Kerajaan Malaysia telah menubuhkan Dasar Kebudayaan Kebangsaan, yang menetapkan Kebudayaan Malaysia mestilah berdasarkan budaya masyarakat peribumi di Malaysia, agar ia dapat memasukkan unsur-unsur yang sesuai daripada budaya lain, dan ajaran Islam perlu memainkan peranan dalam sebahagian daripadanya.[87] Dasar ini juga menetapkan kedudukan Bahasa Melayu yang lebih tinggi daripada yang lain.
Kesenian Malaysia kebanyakannya tertumpu kepada seni anyaman dan ukiran. Antara kesenian Melayu yang terkenal termasuklah keris, tenunan batik dan kain songket. Masyarakat peribumi timur Malaysia pula terkenal dengan pembuatan topeng kayu. Setiap etnik mempunyai kesenian yang tersendiri dengan sedikit persamaan antara mereka.[88]
Alat muzik tradisional kebiasaannya dibuat daripada bahan-bahan semulajadi. Muzik digunakan masyarakat secara meluas sejak dahulu lagi apabila sering digunakan semasa persembahan cerita rakyat, acara keramaian dan pesta menuai. Alat muzik juga digunakan dalam beberapa acara diraja seperti nobat dalam acara diraja Kedah. Antara alat muzik yang terkenal di Semenanjung termasuklah gendang, kompang, rebana dan nafiri. Di Malaysia Timur pula, alat muzik seperti agung dan kulintang juga digunakan dalam beberapa acara seperti perkahwinan dan kematian.
Aneka masakan di negara ini dipengaruhi oleh pelbagai budaya di negara ini dan budaya serantau termasuklah budaya Melayu, China, India, Thai, Sumatera dan Jawa. Pengaruh ini merupakan kesan daripada kedudukan negara ini dalam sebahagian laluan rempah utama pada zaman dahulu. Setiap negeri mempunyai aneka masakan yang tersendiri dan ada juga yang tersebar luas ke serata negara. Makanan ruji bagi kebanyakan masyarakat di negara ini ialah nasi. Mi juga menjadi makanan utama bagi penduduk yang umumnya berbangsa Cina. Di Malaysia Timur, beberapa kelompok etnik turut menjadikan sagu sebagai makanan harian mereka.
Sesetengahnya cuti umum diwartakan di peringkat persekutuan atau negeri. Salah satunya adalah Hari Kebangsaan (atau Hari Kemerdekaan) pada 31 Ogos sempena ulang tahun kemerdekaan Persekutuan Tanah Melayu pada tahun 1957. Hari Malaysia disambut pada 16 September untuk memperingati pembentukan Malaysia pada tahun 1963. Cuti kebangsaan yang lain termasuk Hari Pekerja (1 Mei), dan Hari Keputeraan Yang di-Pertuan Agong.
Perayaan Islam termasuk Hari Raya Aidilfitri,[89] Hari Raya Aidiladha (atau Hari Raya Haji), Awal Muharram (Maal Hijrah) dan Maulidur Rasul. Masyarakat Hindu menyambut pesta cahaya Deepavali dan juga Thaipusam, sambutan secara berziarah ramai-ramai ke Batu Caves.[90] Di Malaysia Timur pula diadakan perayaan menuai iaitu Gawai di Sarawak dan Kaamatan di Sabah.
Perayaan berkonsepkan persaudaraan dipupuk untuk mengukuhkan perpaduan di Malaysia, misalnya, "Kongsi Raya" apabila Aidilfitri bertembung dengan Tahun Baru Cina, atau "Deepa Raya" apabila Aidilfitri dan Deepavali disambut serentak.[91]
Antara sukan yang popular di Malaysia termasuklah badminton, bola sepak, boling, hoki dan skuasy.[92] Perlawanan badminton di Malaysia menarik ribuan penonton, dengan Malaysia menjadi tuan rumah Piala Thomas beberapa kali sejak tahun 1948.[93] Persekutuan Boling Padang Malaysia (PLBM) didaftarkan pada tahun 1997.[94] Skuasy pula telah diperkenalkan di Malaysia oleh tentera British, dengan perlawanan sulungnya diadakan pada tahun 1939. Persatuan Skuasy Malaysia (SRAM) ditubuhkan pada 25 Jun 1972.[95]
Pasukan hoki kebangsaan lelaki Malaysia kini berada di tempat ke-10 di dunia sejak Jun 2022. Malaysia pernah menjadi tuan rumah kejohanan Hoki Piala Dunia ke-3 dan ke-10.[96] Malaysia juga memiliki sebuah litar perlumbaan Formula Satu iaitu Litar Antarabangsa Sepang,dengan Grand Prix tahunan pertama diadakan pada tahun 1999.[97] Kuala Lumpur menjadi tuan rumah Sukan Komanwel pada tahun 1998.[98]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.