dikau

Bahasa Melayu

Takrifan

dikau (ejaan Jawi ديکاو)

1. (sastera) Kata ganti nama diri kedua, digunakan untuk menerangkan tentang orang yang sedang bercakap atau berdekatan diri.

Etimologi

Variasi engkau, daripada bahasa Melayik Purba *kau(ʔ), daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *(i-)kahu, daripada bahasa Austronesia Purba *(i-)kaSu.

Sebutan

• Kamus Dewan: di·kau
• AFA^(kekunci): /dikau̯/
• Rima: -ikau̯, -kau̯, -au̯

Tesaurus

Sinonim

• anda (formal)
• awak (tak formal)
• engkau (sastera, tak formal)
• kamu (lazim)
• kau (tak formal)
• tuanku (formal)

Nota penggunaan

Lazimnya digunakan dalam karya-karya sastera seperti sajak dan lagu.

Rujukan

• "dikau" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "dikau" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.