dungu

Bahasa Melayu

Takrifan

dungu (ejaan Jawi دوڠو, sebanding lebih dungu, superlatif paling dungu)

1. Kurang bijak atau pandai; bodoh.

Sebutan

• Kamus Dewan: du·ngu
• AFA^(kekunci): /duŋu/
• Rima: -uŋu, -ŋu, -u

• Audio (MY):

  (file)

Rujukan

• "dungu" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "dungu" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.