juara

Bahasa Melayu

Takrifan

juara (ejaan Jawi جوارا, jamak orang)

1. Orang yang mendapat kedudukan tertinggi dalam suatu pertandingan.

Sinonims: johan, pemenang

Kata terbitan

• kejuaraan

Etimologi

Daripada bahasa Sanskrit द्यूतकर (dyūtakara, “pemain judi”) (terbitan द्यूत (dyūta, “berjudi”)).

Sebutan

• Kamus Dewan: jua·ra

Rujukan

• "juara" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "juara" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.