penuh

Bahasa Melayu

Takrifan

penuh (ejaan Jawi ڤنوه, sebanding lebih penuh, superlatif paling penuh)

1. Terisi keseluruhan suatu bekas atau objek.
2. Terisi keseluruhan suatu ruang atau peluang.

Etimologi

Daripada Melayik Purba *pənuh, daripada Melayu-Polinesia Purba *pənuq, aripada Austronesia Purba *pəNuq.

Sebutan

• Kamus Dewan: pe·nuh
• (Johor-Selangor) AFA^(kekunci): /pənoh/
• (Riau-Lingga) AFA^(kekunci): /pənʊh/
• Rima: -ənoh, -noh, -oh

Rujukan

• "penuh" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "penuh" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.